پبلشر جو نوٽ
هي ڪتاب ؛ “مان هِت جنم نه وٺندس” به ته انهيءَ رنگين، ڳُوڙهي ۽ اُتاهين گُهر جو پرتوو ئي آهي...
اسان جو امداد جنهن سان دوستيءَ کي ته هڪ ورهيه کان وڌ زمانو ٿي چُڪو آهي پر اڄ تائين ساڻس ساٿ سلامي رُوبرو ناهيون ٿي سگهيا، اُها تاس ۽ آس اڃان باقي آهي...
مونکي چڱي پر ياد آهي ته ، ڪهاڻي ڊائجسٽ جي شروعاتي / ڏکين ڏهاڙن ۾ جنهن دوست اڳتي وڌي ڪهاڻي ڊائجسٽ جي وڏيءَ دل سان آجيان ۽ سهائتا ڪئي هُئي، سو به ته اهو اسان جو مٺڙو دوست امداد ئي ته هو، جنهن نه رُڳو ڪهاڻي ڊائجسٽ جي مالي سهائتا (ڪهاڻي ڊائجسٽ جا پرچا خريد ڪري) ڪئي، پر ان سان گڏ و گڏ نون ڪهاڻيڪارن کي به ڪهاڻي ڊائجسٽ سان مکا ميل ڪرايو ۽ اهو سهڪار اڄ به ثواب جاريا جيئان جاري آهي..
امداد جي ڪهاڻين بابت مون هميشه اهو ئي سوچيو آهي، هو ته ڄڻ ڪهاڻيون لکي نٿو، پر دل جي ڪنهن وساريل، اونداهي ۽ پرانهين ڪُنڊ ۾ پيل بي ساهين ڪهاڻين کي تُڦيلي ڇنڊي ڦُوڪي اُجاري ڄڻ ساهُه وجهي عام آڏو آني ٿو ۽ هُوءَ ته بس ائين ئي ڪندو رهي ٿو... ۽ ڄڻ ان کي ته بس اُها ئي ڪِرت اچي ٿي... ڇو جو سندس ڪهاڻين ۾ هميشه اُڃ، گُهر، اڻپورتا جو پاڇول ۽ حسرتن جو پوتاميل پوءِ به باقي رهندو آهي...
منهنجي اها وڏي خواهش هئي ته، امداد جو ڪتاب اچي جيئن نقاد ۽ پاٺڪ امداد کي هڪ هنڌ پڙهي ۽ پنهنجي راءِ جوڙي سگهن ڇو جو مون هن کي هميشه ڪهاڻين بابت ڏاڍي لُڇ پُڇ واري ڪيفيت ۾ محسوس ڪيو آهي ۽ اڄ هي ڪتاب جڏهن سهڙجي سموئجي نئون نياپو کي پڌرو ڪرڻ لاءِ مليو آهي ته، ڪير شل نئون نياپو جي سرهائي اچي ڏسي...
هونءَ به نئوان نئوان ڪهاڻيڪار اڳتي آڻڻ ۽ انهن کي ميڙي مُٺ ڪرڻ نئون نياپو جي بُنيادي ۽ پُراڻي گُهر آهي...
۽ هي ڪهاڻي ڪتاب پڙهي پنهنجي راءِ کان آگاهه ڪرڻ نه وساريندا.
سنڌي انعام