ٿر جو ايڌي
مامو وشنو
منهنجو هڪڙو مامو آهي،
جنهن وٽ ، ڪو ڀي کيسو ناهي ،
پوءِ ڀي سندس ڪارج ڪارڻ،
سارا کيسا هُن جا آهن،
جن ۾ رکيل ساري پُونجي،
ماما ، تُنهنجي پنهنجي آهي،
ايڌيءَ جو تون پاڇو آهين،
ڊريگو ، هرچند تو ۾ آهن،
تو ۾ رتُ رهيو ئي ناهي !
پوءِ ڀي رتُ ڪرين تو ڀيڙو ؟،
ماما ! ڇا ته مسيحا آهين،
ڪيڏو ستُ ڪرين ٿو ڀيڙو ،
تو وٽ جيپون ڪارون ناهن،
پوءِ ڀي تُنهنجي جهوپي ٻاهران،
ڪيئي جيپن ڪارن وارا،
۽ ڪي ڪارا ڪولهي آهن
رت جو تن کي دانُ کپي ٿو،
جن جو ناهي ڪو ڀي تن کي،
وشنو ڪو ڀڳوان ، کپي ٿو.
ماما ، جيڪر رهندين ساڳو،
تو سان هٿ هزارين هوندا،
تُنهنجو قد هماليا هُوندو،
توسان سٿ هزارين هوندا.
توسان سٿ هزارين هوندا،
توسان هٿ هزارين هوندا.
❖
ٿر جي کاهوڙي سماجي ڪردار مامي وشني کي ڀيٽا