معزز مهمان
”چاچا! ان صوفي تان اٿي، وڃي پٺيان ويهي رههُ“
”ڇو ڀلا، اسان هنن صوفن تي ويهي نه ٿا سگھيون ڇا“ سرويچ وراڻيو. ”چاچا! هي صوفا معزز مهمانن لاءِ آهن، تون پوئتي وڃي ويههُ.“ فلسوٽيءَ ٻيو وارُ ڪيو.
سرويچ سجاولي انهيءَ ورڪر کي گھورڻ لڳو، ڄڻ ته اکين ئي اکين ۾ کانئس معزز مهمان جي وصف پڇندو هجي.
انهيءَ دوران، اسان اتي ويٺل ڪجھه دوستن، انهيءَ فلسوٽيءَ تي ڦٽڪار ڪئي. هُو سوڙهي ٽاءِ کي ٺيڪ ڪندو، لنوائي هليو ويو.