تنهنجي وارن ۾ حُسن
جيئي سنڌو ديش _ جيئي سائين جي ايم سيد
معاف ڪجو، جو آءٌ طبيعت جي ناسازيءَ جي ڪري بيهي تقرير ڪونه ٿو ڪري سگهان ۽ ان ڪري چند لفظ ڳالهايان ٿو.
هڪڙي ڳالهه سنڌ آزاد ڪونه ٿيندي، بلڪه اوهان جي حوالي ٿيندي، آءٌ ان ۾ ايترو اضافو ڪندس ته سنڌ جي ايماندار ماڻهن جي حوالي ٿئي، ڪرپٽ وڏيرن، راشي ڪامورن ۽ بدعنوان آفيسر شاهي حوالي سنڌ ڪئي وئي ته اُهي کائي ويندا، سنڌي ماڻهو وري به ڏُکن ۾ هوندا، مون هاڻي هڪڙو واقعو پڙهيو آهي ته، انڊين نيشنل ڪانگريس جو هڪڙو ماڻهو هو، جنهن تي ڪرپشن جو الزام نه هو، ڄائي ڄم کان ڪانگريس جو ميمبر هو، پر هن دفعي مديحه پرديش مان هن کي ٽڪيٽ نه ملي ته هن بجاءِ پارٽي بدلائڻ جي يا ٻي ڪنهن پارٽي ۾ وڃڻ جي، آپگهات ڪري ڇڏيو، هن چيو ته: ”جيڪڏهن هندستان جي ماڻهن کي منهنجي ضرورت ناهي ته پوءِ آءٌ مرڻ کي ترجيح ڏيندس.“ هتي اسان وٽ جيڪڏهن ڪنهن کي ٽڪيٽ نه ملي ته هُو ٻي پارٽي ۾ هليو ويندو. وقت جو خليفو پيٽ تي پٿر ٻڌي، مانيءَ جو گرهه ڪنهن جهنگ ۾ رُلندڙ ٻار جي حوالي ڪري ڇڏي ته اها آهي ماڻهن جي خدمت، هن وقت به سنڌ جا وسيلا بي پناهه آهن، ان ۾ گئس آهي، تيل آهي، ڪوئلو آهي، ڪوئلو ٿر مان نڪتو آهي ۽ هڪ اردو جي شعر جو مفهوم آهي ته:
”جيڪا ڪاراڻ تنهنجي وارن ۾ اچي حُسن چوائي ٿي، اُها ڪاراڻ منهنجي نصيب ۾ اچي بدبختي چوائي ٿي.“
اها ڪاراڻ، ڪارو ڪوئلو سُون آهي، جيڪا سنڌين جي نصيب ۾ ناهي، هُو کڻيو ٿا وڃن، هاڻي چون ٿا ته جاپان کي ڏجي. هڪڙي ڳالهه توهان کي معلوم هُئڻ گهرجي ته هي جيڪي ملڪيت جون ذميواريون آهن، حڪومت جون آهن، پر اها ملڪيت وري به عوام جي آهي، اسٽيل مل جي وڪري جون ڳالهيون هلن پيون، اڄ ٻين ڪارخانن جي وڪري جون ڳالهيون ٿين پيون، توهان دڪاندار آهيو، هڪڙو دڪان وڪامي ٿو، اهو توهان خريد ڪريو ٿا، ڇا جي لاءِ؟ ته ان مان مون کي نفعو ٿيندو، هي جيڪي به ڪارخانا خريد ڪن ٿا ان ڪري ته نفعو ڪمائجي ۽ سنڌ جو ماڻهو بُک ۽ ڏُک ۾ پاهه رهي، هاڻي ته پنجاهه رپيا ڪلو اٽو آهي ۽ قائم علي شاهه چيو ته، آءٌ دورو ڪريان ٿو، اڙي بابا! دورو ڪري تون دڪان تي پيل اٽو ڏسندين يا ٿر جي ماڻهن جا پيٽ ڏسندين، پنجاهه رُپيا ڪلو اٽو ٿي ويو آهي، ۽ مون کي ياد آهي ته مون پنهنجي ننڍپڻ ۾ ست رُپيا مڻ ڪڻڪ ورتي ۽ سائين ظفر علي شاهه چيو ته ست رُپيا تو وڌيڪ ٻڌايا آهن، پر اسان ته ٽي رُپيا مڻ ڪڻڪ وِڪي آهي، ته توهان اندازو لڳايو ته، اُها ڪڻڪ ايڏي اگهه تائين پهتي آهي؟ اُها ڪيڏانهن ٿي وڃي يا ذخيره اندوزي ۽ اهو مال ميڙڻ، اهو وري ڪنهن مارشل لا کي دعوت ڏيڻ جي برابر آهي، ۽ مارشل لا وارا چوندا ته ذخيره اندوزي ظاهر ڪريو ۽ اهو ممڪن ناهي.
آخر ۾ آءٌ اهو عرض ڪندس ته اوهان جيڪي اميدون، آسرا، تمنائون ۽ ارادا کڻي جسقم ۾ آيا آهيو، انشاءَ الله اسين انهن کي پورو ڪنداسين ۽ ڪڏهن به توهان کي مايوس نه ڪنداسين. مهرباني.
(ڏهرڪي ۾ ڪيل صدارتي خطاب)