هيکلي زندگي ۽ تون ڏمريل
ڄڻ ڪٿي سُڃ ۾ هون اسان ترسيل.
ها اها رات ڪانه وسري آ،
بند ڪمرو، اسان ٻئي پگهريل.
ڏينهن سارو تڪيندي دنگ ٿيو،
اکڙين ۾ اڃا به آس ٽنگيل.
باک جي ساک برقرار رهي،
جاڳ جو ڀاڳ ، روشنيءَ جا پلَ.
پنڌ کان ڪنڌ ڪين ڪڍرايو،
هاڻي باقي پري ناهي منزل.
ٻانهن ڏئي جيءَ کي جياري وڃ،
ٻاجهه سان ڏي اسان جي دل کي ٻَلُ.
(6 ڊسمبر 1998ع)