ڌوڙ انهين جو ڌوپ....... جپسي گيت
گهڻو گهڻو اڳي،
جڏهن مان اڃا ٻالڪ هئس.
سڻڪ ڏئي هيڏانهن کان
هوڏانهن ويندي،
سڀ شهر ۽ واهڻ سڀئي
ڏسندو هئس.
اوڀر کان اولهه ۽ ڏکڻ کان اتر
پنهنجي گهوڙي گاڏيءَ تي
گهمندي اهڙو هنڌ ڳوليندو هئس
جتي پٽ هجي ۽ منهنجي گهوڙن لاءِ گاهه.
ائين اسان لڏو لاهي،
ڪاٺيون ڀانگو ميڙي
باهه ٻاري، هٿ ۽ ماني سيڪيندا هئاسين.
ڇا زندگي هئي!
ٽيانگ تي ديڳڙي ڪِٽلو ٽنگي
امڙ ڍوڍا پچائيندي هئي،
اڄ اهي ڳالهيون رڳو
ڪتابن ۾ وڃي رهيون آهن.
ماني ڀت پچائي،
امڙ سڏ ڪندي هئي، ۽ اسين سڀ
ڀت ماني کائي
وڃي سمهندا هئاسين.
مٿان آسمان جي ڇت ۽ تارن جا ڏيئا
صبح جو هنج جي ڪُوڪ تي
سڀ وري پنڌ ۾-
بابو چوندو هو، هلو، اتر هلو
جتي ميلا لڳل آهن، نئون ان لٿو آهي.
ملڪ سکيو ستابو آهي ۽
گهوڙا ٻيڙا واهه جو وڪبا.
ڌرتي چهچ سائي آهي ۽
ننڍو وڏو باگڙي ان جو مالڪ آهي.
ڪامنهن گاههُ جهنگ جو پاتشاهه ۽
خاڪ اسان جي راڻي.
ٻاٻيهي ۽ ڪوئل جا راڳ،
زندگي مزا ئي مزا
ڪنهن سڌي پٽ تي
رات ٽڪي،
ساون پٽن تي گهوڙا چاري
شام جو موٽبو ته ٽيانگ تي ٽنگيل
ديڳڙو ۽ ڪٽلو لاهي، امڙ ڀت پچائيندي.
رات جو سڀ ڪجهه ڳائي ٻڌائبو
جو ڪجهه سڄو ڏينهن ڏٺو ۽ ڪيوسين.
بابي کي چنگ آڻي ڏبو ۽
هو پنهنجا لوڪ گيت جهونگاريندو
چنگ وڄائيندو.
رات جي ماٺار، چنگ جي تنوار،
تارا ڳڻيندي ننڊ ڳهي ويندي
۽ اکين ۾ چُرڻ پُرڻ لڳندا
سڀان جا سهڻا سهڻا خواب!