خواهش
(عطرن کان گهڻو خوشبودار)
ڍنڍ جو پاڻي نه هجي
ڄڻ ته هجي موتيءَ کاڻ
۽ ڪنارن سان ڪئي باغ ڦٽل پيا ڀاسن
جن جي خوشبوءَ سان معطر ٿي وڃي هي ماحول
۽ ڪپر تي.
نياڻ هرڻي
ڪنهين بي رحم شڪاريءَ جي
لڪي، وار ڪرڻ کان بي اون
سائڙي گاهه جا پئي لُڱ چري
۽ لڳي ائين جو ڄڻ
نرتڪي هيڪلي پئي سير ڪري.
صبح جي سج جون
سونيون ۽ ڊگهيون آڱريون
سُرڪنديون پيئون وڃن ڄڻ اڳتي
پپل جي وڻ جو ڊگهو پاڇولو
ڏور واديءَ کان پيو سُرندو اچي
ڏور تائين ڪٿي
ڪنهن ڏاڍ جو ڪو نانءُ به
ڳوليو نه لڀي
موت ڀي مات،
نه مايوسي
۽ نه غم جو ڪو وجود
نه ئي زنجير، ڪڙا ڪوٽ
سزائون، ڦاسيون
پيٽ جي نانگ جو ڪوڏنگ به ڪونه
۽ نه ڪا جنگ، رتوڇاڻ، ڪا ويساهه گهاتي
ههڙو ڌرتيءَ کي ڪو آرام ملي
امن جو راڄ هجي
اهڙو هجي
امن جو راڄ کپي
اهڙو کپي!.
(14 جنوري 1978ع)