مڌ گهاٽو پرين، ڏاڍو گهاٽو هيو
تنهنجا هٿڙا هيا، منهنجو ڳاٽو هيو.
رت جي راند ۾، کيت جا او ڌڻي،
مون ڏٺو تنهنجي هٿ ۾ به ڏاٽو هيو.
تنهنجي ڳلڙن تي لڙڪن جي آلاڻ ڇو؟
جت مليا هاسين سپرين! ٻه واٽو هيو.
رات، ٿڌڙي هوا، تنهنجي ٻانهن جا ٻَکَ،
زندگيءَ جو عڪس سئون سنواٽو هيو.
تنهنجي مرڪن سان مون شعر سينگاريا،
منهنجو اتساهه، تنهنجو به آٽو هيو.