الحاج جناب غلام مصطفيٰ صاحب
(شاهه صاحب)
جيئن ته ڀلاري ڀڱ ڌڻي جي شاعري معنيٰ ۽ مفهوم جي لحاظ کان وسيع بليخ ۽ هر دور ۾ جديد آهي۔
هت موقعي ۽ مناسب جي لحاظ کان آئون ايترو چوندس ته مٿين شعر جون سڱون الحاج جناب غلام مصطفيٰ صاحب ۽ غلام نبي خان گجراڻي صاحب سان ٺهڪي اچن ٿيون هي ٻئي عظيم انسان پنهنجي ذات وارن ۽ پسگردائي وارن قبيلن لاءِ علم پرائڻ، شعور وڌائڻ، خوشحال ٿيڻ جو پيغام کڻي جنم وٺي آيا۔ هي نه صرف شعور وڌائڻ لاءِ مثال بڻيا پر نئين نسل کي هڙئون وڙئون مدد ڪري همٿائيو۔ڪيترا پسگردائي وارا مسڪين ماڻهو هنن جو مثال ڏيندي پنهنجي اولاد کي علم ڏياريو۔خود باجڪاڻي ۽ گجراڻي ذات جا نوجوان آهن، ٻنهي جي همٿائڻ ۽ همدردي سان آفيسر آهن، اڄڪلهه انهن جي گهرن ۾ اگر ايئرڪنڊيشن ۾ انهن جا وڏا ۽ اولاد آرامي آهن ته پڪ سان اهي دعائون انهن ٻنهي شخصيتن کي ابدي دنيا ۾ ضرور ملنديون۔
اسانجا شعور وارا ماڻهو جڏهن پنهنجن ٻارڙن جي هٿن ۾ ڪتاب ڏسي اسڪول وڃڻ تي انهن مرد مومن انسانن کي ضرور خراج تحسين پيش ڪندا هوندا۔
الحاج جناب غلام مصطفيٰ صاحب غريب گهراڻي گدا علي باجڪاڻي جي گهر پيدا ٿيو۔مسڪيني حال ۾ ان وقت انجنيئر ڊگري وٺڻ ناممڪن چون پيا۔هن پاڻ ٻڌايو ته چار ڏينهن پئسا نه پهتا آئون ٻئي ويلا هڪ ڊڳڙي وٺي ڳڙ سان وڃي مسجد ۾ کائيندو هوس جيئن گڏ پڙهندڙ اميرن جا ڇوڪرا نه ڏسن۔
هن نومبر 2007ع ۾ وصال ڪيو،هو(آبپاشي کاتي مان) سپرڱينڊنگ انجنيئر جي عهدي تان رڱائرڊ ٿيو،هن جي ڏاهپ ميٺ محبت انسان دوستي کان تمام گهڻا ماڻهو متاثر هئا۔هو اڄ به اسان جي دلين ۾ زندهه رهي ٿو، محترم شبير علي خان بجاراڻي، محترم عبدالحڪيم خان ايڊوڪيڱ ۽ ڊاڪٽر شاهل خان بجاراڻي صاحب کان علاوهه پري پري کان مدبر،ڏاها، دانشور، اديب تڏي تيآيا،جن چيو ته صاحب اسان وٽافيسر ٿي رهي ويو، هي اسان لاءِ آفيسر نه پر هڪ شفيق عزيز هو،اسان سان شادي غمي ۾ ڀائرن وانگر ايندو هو، ائين سمجهو ته برادري جو فرد هو،محترم شبير علي خان بجاراڻي ۽ محترم عبدالحڪيم خان بجاراڻي جن چيو ته غلام مصطفيٰ صاحب هڪ فرد نه پر هڪ ادارو هو، هن فاني دنيا ۾ ميٺ محبت فلاحي ڪمن کانسواءِ ٻيو ڪجهه نه رهڻو آهي۔
هي پرائڻ جي جڳهه آ، سڀ پرائي ويا هتان،
هِت پرايئه ڪجهه نه ارڏا،هُت هڻين هٿڙا متان
(ارڏو اترادي)