ماما فيض محمد شيدي
هن ڪائنات ۾ ڪيترائي زندهه انسان آهن جن جا احساس مئل هوندا آهن، مئل احساسن وارا ماڻهو زندهه لاش هوندا آهن، هن ڌرتيءَ تي اجايو بار هوندا آهن، هن زمين تي خوراڪ جو وڃاڻ ۽ ذريعن جو ذيان آهن. لاشن جهڙا احساس رکندڙ ماڻهن کي انسانيت جو ڪهڙو قدر ته “انسانيت جي عظمت ڇا آهي، ماڻهپو ڪهڙي شئي آهي، هن ڪائنات ۾ انسان لاءِ امن جي ڪهڙي اهميت آهي؟” جيڪي سوال ذهنن ۾ بغاوت جي باهه ڀڙڪائن ٿا، اهڙا سوال ئي فيض محمد شيدي جهڙن ماڻهن کي باغي بڻائڻ ٿا، سندن اجري من ۾ آزادي جي اڻ تڻ مچائن ٿا، اجرا احساس ئي خانه بدوشن جي بستين ۾ سڪون جا متلاشي آهن. مارٽر لوٿر کان ويندي، عيدي امين تائين، هوش محمد شيدي کان ويندي ماما فيض محمد تائين هن ڪائنات جا عظيم باغي آهن جيڪي حياتي جي هر پل کي سجايو تڏهن ئي سمجهن ٿا جڏهن سندن حياتي داءُ تي لڳي به ڌرتيءَ جي دربدر خانه بدوش ماڻهن جي ڪنڌ مان غلامي جو ڳرو ڳٽ ڪڍڻ خاطر وقف ٿئي. ماما فيض محمد شيدي جي حياتي جو هر پل خورشيد قائم خاني سان گڏ لاڏائو قبيلن ڀيل، ڪولهي، جوڳي، گُرگلا، سامي، رواڙن سميت سمورن خانه بدوش ماڻهن سان گڏ گذريو. ماما هر وقت خانه بدوشن جي لڏپلاڻ، دربدري ۽ لاوارثي کي ختم ڪرڻ، علم، تعليم ۽ ترقي جا واڌاري لاءِ فڪرمند رهڻ سان گڏ پنهنجي حال غريبي سارو انهن مسئلن جي حل لاءِ پاڻ پتوڙڻ ۽ پنهنجي قلم ذريعي آواز بُلند ڪرڻ، زندگي جي آخري لمحن تائين ڌرتيءَ جي لٽيل انسانن لاءِ پُرامن طريقي سان هر ممڪن ڪوشش ڪرڻ واقعي هڪ تاريخي جاکوڙ آهي. ماما فيض محمد جو خواب تڏهن ساڀيان ٿيندا جڏهن هن ڌرتيءَ تي غلام بڻايل ڪروڙين انسانن کي پنهنجي مرضي جي زندگي گھارڻ جو جمهوري حق ملي سگهندو، خانه بدوشن جي هن همدرد جا سپنا تڏهن سچائي جي منزل ماڻيندا جڏهن ڌرتيءَ جي سيني تي ڀٽڪندڙ انسانن کي محفوظ اجهو ملندو، سندن ٻچا، نياڻيون، لڄون محفوظ هونديون، چادر ۽ چوديواري جو تقدس پائمال نه ڪيو ويندو، خانه بدوشن تان لڏپلاڻ جي دربدرين جا عذاب دور ٿيندا. ان ڏينهن سندس خواب ساڀيان ماڻيندا.