تنهنجو ناءُ پريئنڙا !
کنيم ڇا، ڄڻ ڪا،
باهه ٻري پئي آهي !!
آکيرو ان شاخَ تي،
اڏيئي، جتِ چريا !
باهه ٻري پئي آهي !!
جسمن جي بازارِ ۾،
آخر، ڳنِهجي ڇا !
باهه ٻري پئي آهي !!
جتي ساوا کيتَ هيا،
اتي اڄُ، خدا !
باهه ٻري پئي آهي !!
***
شاعري
تـنهنجي وئي کان پوءِ
هي ڪتاب سنڌ جي ٽن خوبصورت شاعرن حبيب ساجد، ابراھيم کرل ۽ علي عابد جي واين جو مجموعو آھي. ممتاز بخاري لکي ٿو:
”حبيب ساجد، ابراهيم کرل ۽ علي عابد پنهنجن جذبن، اڌمن، احساسن ۽ امنگن جي عڪسن کي لفظن جي رنگن سان ڪاڳرـ ڪئنواس تي آڻين ٿا ته وايون روپ وٺن ٿيون. انهن وائين کي توهان تائين پهچائيندي سرهائي محسوس ٿئي پئي، ڇوته، هي اسان جا اهي شاعرَ آهن، جيڪي سُڀان ڏات ۽ قلم جي آڌارَ تي جيون تي چڙهيل دَز لاهيندا. “
”حبيب ساجد، ابراهيم کرل ۽ علي عابد پنهنجن جذبن، اڌمن، احساسن ۽ امنگن جي عڪسن کي لفظن جي رنگن سان ڪاڳرـ ڪئنواس تي آڻين ٿا ته وايون روپ وٺن ٿيون. انهن وائين کي توهان تائين پهچائيندي سرهائي محسوس ٿئي پئي، ڇوته، هي اسان جا اهي شاعرَ آهن، جيڪي سُڀان ڏات ۽ قلم جي آڌارَ تي جيون تي چڙهيل دَز لاهيندا. “
- 4.5/5.0
- 1421
- 506
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ابراھيم کرل
- ڇاپو پھريون
کنيم ڇا، ڄڻ ڪا،
باهه ٻري پئي آهي !!
آکيرو ان شاخَ تي،
اڏيئي، جتِ چريا !
باهه ٻري پئي آهي !!
جسمن جي بازارِ ۾،
آخر، ڳنِهجي ڇا !
باهه ٻري پئي آهي !!
جتي ساوا کيتَ هيا،
اتي اڄُ، خدا !
باهه ٻري پئي آهي !!
***