مان ڄڻ بور غزل،
۽ تون وائي شاههَ جي.
توکي آڇي ٿو، چريو،
منڙو مرجهايل،
۽ تون وائي شاههَ جي.
پنهنجو جيون آ، ايئن
جيئن ڪو پَنُ سڪل،
۽ تون وائي شاههَ جي.
هُو ته بهارن ۾ به هو،
ويچارو ڀٽڪيل،
۽ تون وائي شاههَ جي.
ڪاٿي رهندينءَ تون، پرين !
دل جو گهر ڊٿل،
۽ تون وائي شاههَ جي.
****