کِلَندي کيڪاري
مُرڪ سان ماري
باهِه وئي ٻاري
حُورَ جنت جي
اک ملائي ٿي
پوءِ مُنهن موڙي
آزمائي ٿي
حُورَ جنت جي
ٻولَ ٻولي ٿي
بَندِ سَڀُ دل جا
وال کولي ٿي
حُورَ جنت جي
جا مِٽي آهي
هُن جي پيرن جي
سا مِٺي آهي
حُورَ جنت جي
عُمر ڀر اهڙي
چنڊ ۾ زاهد
چاندنيءَ جهڙي
حور جنت جي
*