تون ئي تون جي رنگ ۾ راڻا روڳي ٿي وياسين
جڏهن کان جوڳي ٿي ويا سين
اهڙو عشق اچي جاڳايو جو ڳيئڙي جيءَ کي
جَهنگ جَبلَ جهاڳي تنهنجي در تائين پهتاسين
جڏهن کان جوڳي ٿي ويا سين
من جا مالڪ سِرَ جا سائين تنهنجي ڳولا ۾
ديس ڇڏي پرديسي ٿياسين مور نه موٽياسين
جڏهن کان جوڳي ٿي ويا سين
پنهنجي من ۾ پنهنجو سائين جنهن پل پاڻ مليو
پوءِ ته زاهد پنهنجي جيءَ سان جَڙجي ويٺاسين
جڏهن کان جوڳي ٿي ويا سين
جڏهن کان جوڳي ٿي ويا سين
*