عشق الستيءَ ۾ رَهڻو آ عشق اَسيرن کي
نه ڇيڙيو مَست فقيرن کي
پيار جي ٻوليءَ مان ڇا ڄاڻن ماڻهو ساڙيلا
سَڙندا پاڻ نه ساڙي سگهندا سمنڊ جي ويرن کي
نه ڇيڙيو مست فقيرن کي
سَچا ساٿي جيون جي لئه سَرمايو آهن
پيار سان پرکو ساهَه ۾ سانڍيو سَچن هيرن کي
نه ڇيڙيو مست فقيرن کي
پنهنجو سمجهي زاهد جن سان جيئڻ ٿا چاهيون
سي ئي ويٺا جِهيرَ ڏين ٿا ٻيهر جِهيرن کي
نه ڇيڙيو مَست فقيرن کي
نه ڇيڙيو مَست فقيرن کي
*