ميريءَ رات ۾ مِٺڙا ماڻهو ڪنهن کي ڳولهين ٿو
ڇو پنهنجون اکڙيون ڇولين ٿو
من مان نڪرين ٿو ته پکيئڙا جهوريو جيءُ وڃين
من ۾ آهين ته ڪيڏيون مِٺڙيون ٻوليون ٻولين ٿو
ڇو پنهنجون اکڙيون ڇولين ٿو
رُوحُ گُهري ٿو تو کان پنهجي راحت جون راتيون
پنهنجو روح ريجهاءِ او راڻا رُوحُ ڇو رولين ٿو
ڇو پنهنجون اکڙيون ڇولين ٿو
پنهنجي ديس ۾ پنهنجي درد جو دارو ئي ڪونهي
زاهد پنهنجا زخم پُراڻا ڇالئه کولين ٿو
ڇو پنهنجون اکڙيون ڇولين ٿو
ڇو پنهنجون اکڙيون ڇولين ٿو
*