پورهيت
روز رات جو
تارا ڳَڻي ننڊ ڪندا آهن
هُن جي زال
آسرن جي ڪُني پچائيندي آهي
۽ هو پاڻ،
سيٺ جي گهر جي ماني پچائيندو آهي
سندس پگهار جي عمر
هڪ ڏينهن مس آهي
عيدون هنن لاءِ
حسرت کانسواءِ ڪجهه به ناهن
سرڪاري اسپتالن مان دوائون چوري ٿين ٿيون
پورهيت جو بيمار ٻار تڙپي تڙپي مري ٿو
ايمبولينس منسٽر جي گهر جو پاڻي ڍوئڻ ۾ پوري آهي
ماڻهوءَ جو مُلهه
ماڪوڙي جيترو به ڪونهي.