لطيف سان معذرت
اوڪارا ڏئي رهيون آهن
درگاهن تي اٻوجهن جا انبوهه
فرش تي ليٽيل نارين جا
اڌ اگهاڙا وجود
حوسي ماڻهن جون ننگيون نظرون
”تمراڻي راڳ“ تي اڍائي ماڻهو
۽ زناني ڪرتب تي پيهه
ماڻهو درگاهه جي احاطي ۾ پيل مِٽيءَ کي
مقدر سمجهي پنهنجي وات ۾ وجهن ٿا
سڄو لقاءُ ڏسي
لطيف جو مٿو چڪرائجي ٿو وڃي
درگاهه جي اڱڻ ۾
لطيف ائين ٿو ڊوڙون پائي
جيئن بيبي حاجران “صفه مروه” تي ڊوڙي هئي
لطيف پُٽ ڏي
لطيف من جي مراد پوري ڪر
لطيف عرض اگهاءِ
لطيف جوڙيوال ڏي
ماڻهن جون صدائون ٻڌي
لطيف ڦاسي پيو آهي
هُو وري وڃي چادر پائي
سمهي پوي ٿو
روز رات جو لطيف جو روح،
ڪي گهڙيون ساهه کڻڻ لاءِ،
نڪري ويندو آ ٻاهر،
لطيف سوچيندو آهي:
مون هِنن لاءِ پئي بيت لکيا!