”منهنجا مولا“
تو منهنجي مٿان
پنهنجي ٻاجهه جو ٻڙو لاٿو ته
منهنجي قسمت ۾ ڪروڙين سوراخ ٿي پيا
هاڻي ٻڙو ڏئي
منهنجي پروڻ ٿيل وجود کي
وڌيڪ سوراخن کان بچاءِ!
منهنجا مولا!
منهنجي وجود ۾
پنهنجو خوف، ڪروڌ ۽ ڏمر نه
پنهنجو رحم، ڪرم ۽ ٻاجهه اُتپن ڪر.
منهنجا مولا!
مونکي سگهه ڏي
مان تنهنجي ڪروڙين انسانن جي ڳلن تان
اُگهي سگهان ڳوڙها.
منهنجا مولا!
تون هيٺ لهي آءُ
وک وک تي ٺهيل اهي پنهنجا گهر ڊاهي ڇڏ
جتان نفرت ۽ ٻيائي جو پيغام ڏئي
تنهنجي بندن کي گمراه ڪيو پيو وڃي.
منهنجا مولا!
تون هيٺ لهي آءُ
پنهنجي بي گهر ٻانَهنِ جا گهَرَ ٺاهي وڃ.
۽
تنهنجي نالي تي دڪانداري هلائيندڙ رانگ نمبرن کي
پاڻ اچي ٻڌائي وڃ ته
هو چَپي چَپي تي ڏيڍ سِرَ جي مسيت ٺاهڻ بدران
انهن ماڻهن لاءِ گهر ٺاهين
جن کي عزتون ڇُپائڻ لاءِ ڪو اجهوئي ناهي.
منهنجا مولا!
مونکي سگهه ڏي
مان ماڻهن جي تقدير لکي سگهان
ته جيئن تنهنجي نگري ۾
ڪير به بُکيو سمهي نه سگهي.