ھي ڪتاب صحافي ۽ شاعر ستار سروھي جي نثري نظمن جو مجموعو آھي. ستار سروھي جو شعري سفر سندس داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن جو اهڙو نچوڙ آهي، جنهن ۾ زندگيءَ جي تلخ ۽ رومانوي ڪيفيتن کي نهايت نفاست سان قلمبند ڪيو ويو آهي. ستار سروهي جي شاعري سندس سڀاءَ جيان حساس دلين ۾ گهر ڪرڻ جي تقويت سان سرشار آهي، خاص طور سندس هي نثري نظم پڻ حساس دلين جو آئينو آهن، جن کي پڙهندي هر پڙهندڙ پاڻ کي ان ڪيفيت ۾ طاري محسوس ڪندو ۽ اهائي خوبي کيس ٻين کان گهڻو منفرد ۽ ممتاز بڻائي ٿي. هونئن بہ سندس نثري نظم هر عام ۽ خاص دلين جي ترجماني ڪن ٿا.
مونکان منهنجا نظم وٺ
مون کي ماني ڏي
آنءُ لفطن جو جادوگر آهيان
ڪيڏي بدقسمتي آهه
پيٽ جي باهه اجهائڻ لاءِ
پني رهيو آهيان
نه ڪير منهنجا نظم ٿو وٺي
نه ڪير ماني ٿو ڏي.