چمين جا پوپٽ
هڪ وڻ هيٺيان ويهي
سوچيندو آهي ڪلاڪن جا ڪلاڪ
هي اهو ئي وڻ آهي
جتي بيهي سندس ماءُ
کيس اسڪول وڃڻ لاءِ
الوداع ڪندي هئي
۽ ”فلائنگ ڪِس“ اڏاري کيس چوندي هئي:
اهي ”چمين جا پوپٽ“ اٿئي...
هُو اسڪول ويندي ويندي
رستي تي جڏهن پوپَٽَ اڏامندي ڏسندو هو
سمجهندو هو ته
اهي سندس ماءُ جون چمُيون آهن
اڄ به هو اُن وڻ هيٺان روز....
چمين جا پوپَٽَ پڪڙڻ ايندو آهي.
پر هاڻي نه سندس ماءُ آهي نه اهو گهَرُ،
ٻوڏ سندس زندگي جي نون المين کي جنم ڏئي چڪي آهي.