تهذيب
ڪاهوءَ جو دڙو
رني ڪوٽ
ڪوٽڏيجي
اروڙ جا اجڙيل نشان
ڀنڀور
مڪلي جو قبرستان
اهي سڀ اسان جي تهذيب جا وڃايل پيرا آهن
پنهنجي اُجاڙ کي
هزارين سالن جي تهذيب جو نالو ڏئي ڊاڙون هڻڻ
ائين آهي
جيئن پنهنجي ماءُ کي ڪاِري ڪري مارڻ
۽ وري پاڻ کي غيرتمند چوڻ
جيڪڏهن ايترو غيرتي آهين ته:
پنهنجي اُجڙيل تهذيب کي ساڳي اوج ۾ زندهه ڪري ڏيکار
پنهنجي قوم کي واپس پيرن تي بيهاري ڏيکار
دنيا کي ٻڌاءِ ته
اسين سنڌي!
اُجڙي وري اُسري سگهڻ جي سگهه رکون ٿا
اسان ڪِري وري اُٿي سگهون ٿا
اسان دنيا سان گڏ هلي سگهون ٿا
اسان دنيا سان گڏ بيهي سگهون ٿا.