گل پو سوگوار ٿي ويو آن!
پاڻ تي پاڻ بار ٿي ويو آن!
هن جي هر ڳالهه ٿو ڪرين دل ۾
تون به بلڪل ئي ٻار ٿي ويو آن!
جنهن کان وڇڙڻ کي موت ڀانئيُه پئي
اڄ اُنهيءَ کان ڌار ٿي ويو آن!
پنهنجي ڏوهن کي ڪو ڏسي ئي نه ٿو
مان ئي بس گُناهَگار ٿي ويو هان!
منهنجي چاهت ۾ ڀي يقين نه ٿي
ڪيڏو بي اعتبار ٿي ويو آن!
پن ڇڻ جون سموريون منهنجون مندون
تون ته هر پل بهار ٿي ويو آن!