تو سواءِ عيد جو ڏهاڙو آ
جان! ڄڻ ڪنڌ تي ڪهاڙو آ
لُڙڪ، يادون، هي دردَ، اوسيئڙو
محبتن جي شهر هو ڀاڙو آ
تنهنجون راهون سندم ئي رهون هَن
پنهنجو ساڳيو ئي نيٺ پاڙو آ
هڪ کان منهن ڦيريو ته ٻيو سامهون
دوستَ! هر دردُ ڄڻُ ته جاڙو آ
مُرڪ مون کان ويو ڦُري آهي
يارَ! تنهنجو رُسڻ به ڌاڙو آ
تون ڀلي کيس سُکَ ـ وستي چَئهُ
هيءَ ڌرتي ته روڄُ راڙو آ
سچ جو سلسلو رهيو جاري
ڪڏهن تاڙي ته ڪڏهن تاڙو آ