شاعري

توبن ڪهڙا ڇانورا

اياز گُل سنڌ جي انهن خوبصورت شاعرن مان هڪ آهي جن پنهنجي غزل سان ماڻهن کي موهيو آهي۔ سندس شاعريءَ جي هن ڪتاب ” تو بن ڪهڙا ڇانورا ” ۾ غزل، گيت، وايون، نظم، هائيڪا، ترايل ۽ ٽسٽا شامل آهن۔ ڪتاب جو مهاڳ محترم شيخ اياز جو لکيل آهي۔ شيخ اياز لکي ٿو:
”اياز گل جي شاعري پنهنجي ڌرتيءَ جي پيدائش آهي. اها فارسي بحر وزن جي مشاقيءَ تي نه ٿي تڳي. ان کي هڪ انوکي خوشبوءِ آهي، جا نم جي ٻور ۾ ٿيندي آهي ۽ ان کي هڪ الڳ رنگ آهي، جو پڪل پيرُن ۾ ٿيندو آهي. جي هن مشق قلم جاري رکي، ته ڪنهن وقت هن جي شاعري، فن جو اهي بلنديون ڇهندي، جا ڳالهه ٿورن شاعرن کي نصيب ٿيندي آهي. هو بنيادي طور تي غزل جو شاعر آهي، پر هن جو غزل پيوند ٿيل نه آهي، از خود هن ڌرتيءَ مان اسريو آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 7816
  • 1399
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اياز گل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book توبن ڪهڙا ڇانورا

هڪ مجبوري آ

جڏهن به سکَ جي هر شاهراھَ
بند ٿي وَئي
۽ روڳ ـ رستي تي ٿِڙندو رهيس ۽
ٿڏبو رهيس!
نه ڪوئي سڏُ ٿيو، هٿُ وڌيو
نه ٽيڪ ملي،
رُڳو اهوئي ٿيو، مونتي ٽهڪ ڏيئي وڏا
هوا کِلي آهي، رستي جي
۽ اڌ سُڪل ڦٽن تي هي
روز رُهنڊَ نئين
سڀيئي رستا منجھيلَ
خواب خواب راھَ سنئين

ٽهڪَ جي نانءَ کان نا آشنا هي چَپَ منهنجا
بسنت ـ رنگَ کان ۽ اوپريون نگاهون هي
ڪنهن هڪ نهارَ لئه
سالن کان منتظر اکڙيون
جنين جي ڀاڳَ ۾ لِکبيون رهيون ٿي مايوسيون
نه ڪنهن جي پيارَ جو امرتُ، نه جيئڻ لئه اُتساھ

لڳي ته ساھُ، هرهڪ ساھُ
آهي پويون پساھُ!!

تڏهن جن دل جي انڌيرن گھٽين کي روشن ڪيو
۽ ماءُ جيان وجھي ڀاڪُر چُميو نرڙُ منهنجو
انهن جن منهنجي خيالن جا ديپَ ٻاري ڇڏيا
۽ وارَ سوچَ جا پاٻوھَ مان سنواري ڇڏيا
جنين حياتي ڏنِي منهنجي
مُئل لفظن کي
۽ گھاوَ گھاوَ اُميدن جي ڪئي مسيحائي!
انهن جي هوندي حياتيءَ مان گُم تنهائي.

پوءِ هاڻِ عرصي پُڄاڻان
جي مُرڪَ، مُرڪي آ
سدا جي ننڊَ وساريلَ اکين کي خوابَ مليا
سُکن آ ڪنڌُ ورائي ڏٺو، ڏِسي ۽ کليا
۽ دل جي باغ ۾ ڪجھ رنگَ رنگَ ڦولَ ٽِڙِيا
ته هاڻي ڪيئن ڪري ٿو سگھان ۽ ڪيئن ڪيان؟
پراڻا دوست ڇڏيان؟!
ائين ڪِٿي ڪري ٿو سگھان!!
ٻه ٽي جي سُکَ مليا هَن ته پوءِ
هاڻي مان

”دُکن کي ڪيئن چوان؟ڍ
دوستَ منهنجو دَرُ نه ٽَپو!!“