هائيڪا
ٻڍڙيءَ کان سئيءَ ۾
ڌاڳو نه ٿي پيو
نلڪي تي ميڙا
واري تي وهنجن پيا
ٻارَ ڏئي گيڙا
ماءُ، پيءُ ستل ها
ٽاڪ منجھند جو ٻارڙا
لوڊو ٿي کيڏيا
آفيس مان ايندو
”ٿڪجي پئي هونديءَ تون؟“
چمي ڏئي چوندو
آيو نتيجو
نانءُ ڏسي اخبار ۾
کلي، روئي پيو
پيار ۾ اهڙو ساءُ
ڪيئن نه وڌي وڃي ٿو
ٻانهن جو ڦهلاءُ
سانت ٻڏل ڪمرو
گونجيو تنهن ۾ اوچيو
شاعر جو سڏڪو
ماءُ ڏنس دڙڪا
چِٻَ ڪڍيا ٿي ٻارڙي
ڀريندي سڏڪا
گارِ وئي نڪري
ٽي ـ ويءَ تي ڊرامو هلندي
فني خرابي
ڇت جيڏي ڇوري
رڙ ڪيائين زور سان
ڏسندي ئي ڪرڙي