زندگي تو سِوا گُذري ٿي پر سُٺي نٿي گُذري
هر گهڙي ٺيڪ آ گُذري ٿي پر سُٺي نٿي گُذري
جُدائيءَ جي عذابن ۾ پرين مو نکي حياتي هيءَ،
ڏني تو آهي جا گُذري ٿي پر سُٺي نٿي گُذري
تنهنجي مخمور يادُن جو سَهارو ٿو وٺان سائين،
پوءِ ڀي رات ڪا گُذري ٿي پر سُٺي نٿي گُذري
عشق جي اِبتدا دِلچسپ هُئي ڪيڏي مَگر هاڻي،
پيارَ جي اِنتها گُذري ٿي پر سُٺي نٿي گُذري
جياپو جيءَ جو آ جام سو مان ڪيئن ڇَڏيان زاهدَ،
ساقي تو کان جُدا گُذري ٿي پر سُٺي نٿي گُذري