شال ٿڌڪار ۾ رَهين راڻا – مان ته سَحرا ۾ ٿو سَڙان تو لئه
تو کي ڪو سو لڳي نه واءُ ڪڏهن – مان ته ڪاڙهن ۾ ٿو ڪڙهان تو لئه–
عارضي هيءَ مِلي حَياتي آ– سا به ڪيڏي عجيب ٿي گُذري،
روز هر هر پَيو مران تو لئه – روز هر هر پَيو جيئان تو لئه–
سِڪ آهي تڏهن سِڪان ٿو مان – ڏُک ڏين ٿو تڏهن ڏُکان ٿو مان،
تون کلي ڇو نه ٿو مِلين مون سان – مان رڙيون ٿو ڪري روئان تو لئه–
ڪيڏو تڙپان ٿو ته به نٿو سمجهين– ڪيڏو سياڻو آن ته به نٿو سوچين،
ڪيڏا هِن سنگدل زماني جا – سُورَ صَدمه پَيو سَهان تو لئه–
پيار تو سان آ پيارَ تُنهنجي ۾– آسَ آهي اِها ئي زاهد جي،
جيڏا ڀيرا جنم وَٺان جَڳ ۾– ساهُه جيڪو کڻان کڻان تو لئه–