مِٺا اَنب ٿي وِيا پَڪا ڏَنگَ ڏوڪا–
اسانجي نه سانئڻ لڌي سارتو ڪا–
وَري مِلڻ جو چئي وَيا موڪلائي،
اچن شال ٻيهر پُکي سي پَروڪا–
صديُن کان مُحبت جا قاتل ڪِروڙين،
وِڇائن ٿا راهُن ۾ ڪنڊا ۽ ڪوڪا–
ٻُڌڻ سان اندر ۾ وڃن ڏار پئجي،
ڪيو ٿا اسان سان اهڙي ڳالهه ڇو ڪا–
وَري اَڄُ زماني نوان تيرَتاڻيا،
اڃان زخم زاهدَ ها تازا پَروڪا–