جيءَ کي اهڙو جيئاري ڇَڏجي
موت کي مات ڏِياري ڇَڏجي
وقت کي هَٿُ وِجهي ڳچيءَ ۾ ڪُجهه،
پنهنجي مَرضيءَ سان بيهاري ڇَڏجي
جا وِسامي ته ٿي پوي جنت،
باهه اهڙي ڪا ئي ٻاري ڇَڏجي
جنهن کي احساس ناهي آدم جو،
اهڙي مَردُودَ کي ماري ڇَڏجي
طئه ڪجي واٽ عشق جي زاهدَ،
جنهن تي پوءِ عُمر گُذاري ڇَڏجي