سُورَ ڏئي هر سال هَليو وِيو
حالَ ڪري بي حال هَليو وِيو
سچو ماڻهو ڪوڙي جَڳ ۾،
ٿي نه سگهيو خوشحال! هَليو وِيو
سال ته وِيو پَرَ ويندي ويندي
قومَ ڪري ڪنگال هَليو وِيو
ڀاءُ ته هو پر پنهنجي ڀرمان
بي وس ٿي بنگال هَليو وِيو
زاهَدَ هَر ڪو ڏينهُن پَهَرُ پَلُ
جيءَ کي ڏئي جنجال هَليو وِيو