شِينھِڻ جو ٻَچو
."ٽِين...ٽِين..." ٻاھرين درَ وٽ لڳل گهنٽي وڳي
ٽام سُستيءَ مان درَ ڏانھن ڏٺو ۽ اکيون ٻُوٽي ڇڏيون.ھونءَ تہ سدائين ٽام ئي در کوليندو ھو پرَ اڄ ايتري تہ سستي ھيس جو اٿڻَ تي دل ئي نہ پئي چئيس.
گهنٽي وري وَڳي ۽ لاڳيتو وَڄندي رھي.ٽام ھڪ ڊِگهي اوٻاسي ڏئي چپن تي زبانَ ڦيرائي ۽ ماٺِ ڪَيُون ليٽيو رھيو.
"ٽام...سُست ٻِلا. درُ ڇو ڪو نہ ٿو کولين؟"اندران مالڪياڻيءَ جو آواز ٻڌي بہ ٽام نہ اُٿيو.
گهر جو اندريون در کلڻ جو آواز ٿيو آنَ سان گڏُ ئي ٽام تي ٻُھارن جو وسڪارو شروع ٿي ويو.
مالڪياڻي ڏاڍي ڪاوڙ ۾ ھئي.
ٻھاريءَ جا ڌڪَ لڳندي ئي ٽام تڪڙ ۾ اٿيو ۽ ڊوڙندو وڃي درُ کوليائين.
"مِي...آآآ...اوووون..."در کوليندي ئي ٽام ڪاوڙيل آوازُ ڪڍيو
درَ تي چاچو شڪاري بيٺو ھو..
ڊِگهي قدَ ۽ طوطي جي چُھنبَ جھڙي نڪَ وارو چاچو شڪاري ھڪ چالاڪ شڪاري ۽ مالڪياڻيءَ جو مائٽُ ھو.ٽام کي چاچو شڪاري صفا ڪو نہ وڻندو ھو.ھڪ تہ ٽام کان ڪم گهڻو ڪرائيندو ھو مٿان وري چانھہ بہ ڏاڍي پيئندو ھو.جنھن ڏينھن چاچو شڪاري ايندو ھو ٽام کي پيئڻَ لاءِ کير نہ ملندو ھو.ڇو جو گهر جي سموري کير جي چاچي شڪاريءَ لاءِ چانھہ ٺھندي ھئي.
اڄُ چاچو شڪاري گهر ۾ اندر اچڻَ بدران اتي ئي بيھي مالڪياڻيءَ سان ڳالهائڻَ لڳو.ٽام بہ سندن ڳالهيون ٻُڌڻ لڳو.
"اڄ مان ويھندس ڪو نہ. بس تون ڪجهہ دير لاءِ ٽام کي منھنجي حوالي ڪر.مون کي ضروري ڪم سان وڃڻو آھي."چاچي شڪاري ٽام ڏانھن ڏسندي چيو.
اھو ٻُڌي ٽام جا ڪنَ اُڀا ٿي ويا.ھُو سوچڻَ لڳو تہ چاچي شڪاري سان گڏ وڃي يا ڀَڄي جان ڇڏائي.
"ھي بيڪار ٻلو منھنجي ڪھڙي ڪم جو. ڀلي وٺي وڃينس."مالڪياڻيءَ جو جواب ٻڌي ٽام ڪاوڙ ۾ مالڪياڻيءَ ڏانھن نھاريو.اھو ڏسي مالڪياڻيءَ ٻھارو اُڀو ڪيو پر ان کان اڳ جو ٻھارو ٽام کي لڳي ھا ٽام ڊڪندو ٻاھر اچي چاچي شڪاريءَ جي ڪار وٽ بيھي رھيو.ڪار جي پٺئين پاسي سامان رکڻ واري ڊِڪيءَ مان ڪا سرھاڻ (خوشبو) پئي آئي. ٽام ڊڪيءَ جي ويجهو وڃي وڏا وڏا ساھہ کنيا تہ سندس اکيون چمڪڻ لڳيون.اھا تازي گوشت جي سرھاڻ ھئي.
"شايد چاچو شڪاري مون کي ڪنھن دعوت ۾ وٺي ھلي پيو. جتي کائڻ لاءِ گوشت ۽ کير ھوندو." ٽام سوچيو ۽ خوش ٿيڻ لڳو.
ڪجهہ ئي دير ۾ چاچو شڪاري اچي پھتو.
"ٽام مان تو کي پڪنڪ تي جهنگ ۾ وٺي پيو ھلان. اُتي پاڻ ڏاڍو گهمنداسين.کائيندا پيئنداسين.واھہ واھہ..."چاچي شڪاري گاڏيءَ ۾ ويھندي چيو.
اھو ٻڌي ٽام جي ڪنن ۾ شينھن،چيتن،رڇن ۽ بگهڙن جا آواز گونجڻَ لڳا.ھو ڏڪڻ لڳو.کيس جهنگ جي جانورن کان ڏاڍو ڊپ ٿيندو ھو.
ٽام کي ڏڪندو ڏسي چاچو شڪاري ٽھڪَ ڏيڻَ لڳو
"نہ ڊڄُ ٽام. مون وٽ بندوق بہ آھي.تو کي ڪجهہ بہ ٿيندو."چاچي شڪاري چيو.چاچي شڪاري جي ڳالهہ ٻڌي ٽام ڊگهو ساھہ ڇڏيو ۽ ڪار جي سيٽ سان ٽيڪَ ڏئي ويھي رھيو.
ڪجهہ دير کان پوءِ ھُو گهاٽي جهنگ ۾ پھچي ويا. جتي چاچي شڪاري ڪار بيھاري ۽ ٽام کي لھڻَ لاءِ چيو.
چاچي شڪاري ڪار جي ڊِڪيءَ مان پلاسٽڪ جي ڇَٻِي (ٽوڪري) ڪڍي تہ انَ مان تازي گوشت جي سُرھاڻ اچڻ لڳي.ٽام سمجهي ويو تہ انَ ۾ سندس کائڻَ لاءِ گوشت آھي.
"متان اسان پھريان کاڌو کائون ۽ پوءِ گهمون."ٽام دل ئي دل ۾ خوش ٿيندي سوچيو.
ھو ٻئي اڳتي وڌڻَ لڳا.جهنگ ڏاڍو گهاٽو ھو ۽ اتي جدا جدا جنسن جا ڊگها وڻ ۽ ٻيا ٻُوٽاَ ھئا.ڪيترن ئي جانورن جا آواز بہ آيا پئي.ٽام کي ھاڻي ڊپ نہ پئي ٿيو جو چاچي شڪاريءَ جي ڪلهي تي بندوق بہ ھئي.
ھڪ ھنڌ پھچي چاچي شڪاري ٽام کي وڻَ تي چڙھڻَ جو اشارو ڪيو ۽ پاڻَ بہ وچڙھي ويو.
"لڳي ٿو تہ اسان وڻَ تي کاڌو کائينداسين."ٽام سوچيو ۽ وڻَ تي چڙھي ويو.
ھڪ ڏارَ تي ويھي چاچي شڪاريءَ ڇَٻيءَ جو ڍَڪُ لاٿو ۽ گوشت جي وڏي ٻُوٽي ڪڍي.اھو ڏسي ٽام جي واتَ ۾ پاڻي اچي ويو.ھن پنھنجي چنبن جون تريون مھٽيون ۽ وات کولي ڇڏيو.پر چاچي شڪاريءَ ٻوٽي ٽام جي وات ۾ وجهڻَ بدران،وڻَ کان ڪجهہ پَرتي ڦِٽي ڪري ڇَڏي.ايئن ئي ھنَ ٽي وڏيون ٻُوٽيون ڦٽي ڪيون ۽ چِتائي انھن ٻُوڙن ڏانھن ڏسڻَ لڳو جيڪي وڻ جي صفا سامھون ھئا.
ٽام کي ڪاوڙ سان گڏ حيرت بہ ٿِي تہ چاچي شڪاري ٻوٽيون کيس ڏيڻَ بدران ڦِٽي ڇو ڪري ڇڏيون؟ھو وات ڦاڙي چاچي شڪاريءَ کي ڏسڻَ لڳو.
ان کان اڳ جو ھُو ڪا دانھن ڪري ھا،صفا ويجهو کان شينھن جي گجگوڙ جو آواز آيو ۽ ٻُوڙن مان ھڪَ شِينھِڻ ٻاھر نڪري آئي.ٽام کي ڊپَ وچان ڏڪڻي وٺي وئي ۽ ھو وڻَ جي ڏارَ کي ايئن چنبڙي پيو ڄڻ تہ ھنَ ۾ ڪا سگهہ (طاقت) ئي نہ ھجي.
شِينھِڻ جي گجگوڙ جو آواز ٻيھر آيو ۽ ھوءَ سِنگهندي سِنگهندي انَ پاسي وڃڻَ لڳي جنھن پاسي چاچي شڪاريءَ گوشت جا ٽُڪرا ڦٽا ڪيا ھئا.
اھو ڏسي چاچو شڪاري خوش ٿي ويو ۽ ھنَ ٽام کي ھيٺ لھڻ لاءِ چيو.پرَ ٽام شِينھِڻِ کي ڏسي ايترو تہ ڊِڄي ويو ھو جو پنھنجي جاءِ تان چُريو بہ نہ. چاچي شڪاريءَ ڪاوڙ وچان ٽام کي پُڇَ کان پڪڙيو ۽ ڇَٻِيءَ سوڌو وڻَ تان ھيٺ لھي آيو ۽ خبرداريءَ سان انھن ٻوڙن ڏانھن وڌيو جن مان شِينھِڻ نڪتي ھئي.ھنَ جي ھڪ ھٿَ ۾ ڇَٻي ۽ ٻئي ۾ اونڌو لٽڪيل ٽام ھو.ٽام جي زبان سندس وات جي ڪنڊَ کان لڙڪي رھي ھئي ۽ اکيون ايئن ٻاھر نڪتل ھئس ڄڻ ڪنھن کيس گهٽو ڏنو ھجي.
چاچو شڪاري گهاٽن ٻوڙن ۾ لھي ويو.اُتي ھڪ پاسي سڪل گاھہ تي شينھن جا ٻہ ٻچا ويٺل ھئا.ھنن کي ڏسندي ئي اھي ٻچا گاھ ۾ لڪي ويا ۽ مُنڍيون ڪڍي،ڊپَ مان "کِي کِي" جا آواز ڪڍڻَ لڳا.
چالاڪ چاچو شڪاري انھن ٻچن جي ڪڍَ ئي جهنگ ۾ آيو ھو.تہ جيئن ھڪ ٻچو چورائي ان کي وڪڻي پئسا ڪمائي.ٽام کي گڏ ان ڪري آندو ھئائين تہ جيئن ان کي ٻچي جي جاءِ تي رکي ڪجهہ دير شينھڻ کي ڀُلائي سگهي.
چاچي شڪاري تڪڙ ۾ ھڪ ٻچو کڻي ڇَٻيءَ ۾ وڌو ۽ ان جي جاءِ تي ٽام کي ليٽائي مٿس سڪل گاھہ وجهي ڇڏيو.
ٻاھران شِينھِڻ جي گجگوڙ سان گڏ سندس ھلڻ جو آواز اچڻ لڳو.
چاچو شڪاري تيزيءَ سان ٻُوڙن مان نڪتو ۽ پنھنجي ڪار ۾ ويھي رھيو.شينھڻ جي ٻچي واري ڇٻي ھن ڀرسان واري سيٽَ تي رکي ڇڏي ۽ گاڏي اسٽارٽ ڪرڻ چاھيائين.پرَ سندس گاڏي اسٽارٽ ئي نہ ٿِي.ھن گهڻي ڪوشش ڪئي پر ڪامياب نہ ٿيو.گجگوڙ جو آواز ٻڌي ھنَ ڪنڌ ورائي پوئتي نھاريو تہ شِينھِڻ کي ٻُوڙن ۾ ويندي ڏٺائين.
"جي گاڏي نہ ھَلِي تہ شِينھِڻ ٽام کان پوءِ مون کي بہ کائي ويندي."چاچي شڪاريءَ پنھنجو پاڻ سان ڳالهايو.
اوچتو ٻچي واري ڇَٻي لُڏڻَ لڳي ۽ ان جو ڍَڪُ بہ لھي ويو. اھو ڏسي چاچو شڪاري حيران ٿِي ويو تہ انَ مان ھڪ ڪوئو نڪتو.ڪوئي جي مٿي تي شِينھڻ جو ٻچو ويٺل ھو.ٽِنھي ھڪ ٻئي کي ڏسي دانھون ڪيون ۽ پوءِ ڪوئو ٻچي کي کنيو گاڏيءَ جي کليل دريءَ مان ٻاھر نڪري ويو.
اھو ڪوئو جيري ھو.
جيڪو ڪجهہ دير اڳ ٽام کي گاڏيءَ ۾ ويھندو ڏسي پاڻ بہ گهمڻ جي لالچ ۾ گاڏيءَ ۾ چڙھي پيو ھو ۽ ھاڻ ٽام کي مصيبت ۾ ڏسي سندس مدد ڪري رھيو ھو.
پيارا ٻارو!!!ھوڏانھن شِينھِڻ ٻُوڙن ۾ پھچندي ئي اھو محسوس ڪري ورتو تہ سندس گهر ۾ ڪو ٻيو جانور بہ موجود آھي.ھوءَ پنھنجي ٻچن ڏانھن وڌي.کيس ڏسي سندس ٻچو ٻاھر نڪري آيو.جنھن کي شِينھڻ سِنگهي وري ٻئي ٻچي ڏانھن نھارڻ لڳي.جيڪو اصل ۾ ٽام ھو.شِينھڻ ٽام تان گاھہ ھٽايو تہ ٽام کي مَٿي ۾ ڦيري اچي وئي.کيس پڪَ ٿي وئي تہ اجهو ٿي شِينھڻ کيس کائي.شِينھڻ جيئن ئي ٽام کي سِنگهيو کيس پڪَ ٿِي وئي تہ اھو سندس ٻچو ناهي.ھنَ ٽام کي ڪَنڌَ مان چڪُ ھڻي ٻاھر ڪڍيو.اھو ڏسي ٽام ڏڪڻَ لڳو ۽ پنھنجي جان بچائڻَ لاءِ شِينھڻ جي ٻَچي جھڙو آواز ڪڍڻَ جي ڪوشش ڪئي.
"مِي آآآ...اُووون..."ٽام جي وات مان ٻَچي جي آوازَ بدران سندس پنھنجو ئي آواز نڪتو. ڇو جو ھُو ٻِلو ھو،شِينھِڻِ جو ٻَچو نہ.
سندس آواز ٻُڌي شِينھڻ ڪاوڙ ۾ وٺجي وئي.ھن زوردار گجگوڙ جو آواز ڪڍيو ۽ پنھنجا ڀوائتا ڏندَ ڪڍي ٽام ڏانھن وڌي.
انھيءَ مھلَ ئي شِينھڻ جي پُٺيان سِيٽيءَ جو آواز آيو.شيُنھڻ سيٽيءَ جو آواز ٻُڌي پُٺتي نھاريو تہ کيس پنھنجو ٻيو ٻَچو،جيريءَ جي مٿي تي ويٺل نظر آيو.شينھڻ ٽام کي ڇڏي پنھنجي ٻچي ڏانھن آئي ۽ کيس چَٽڻَ لڳي.جيري ٽپَ ڏيندي کيس ٻاھر ڏانھن اشارا ڪرڻ لڳو.شينھڻ ٻاھر نڪري ڏٺو تہ کيس چاچو شڪاري ڏسڻَ ۾ آيو.ھوءَ سمجهي وئي تہ اھا سموري حرڪت ان ماڻهوءَ جي آھي ۽ اھو ماڻهو سندس ٻچو کَسِڻ ٿو چاھي.شُينھِڻ ھڪ زوردار گجگوڙ ڪئي ۽ چاچي شڪاريءَ ڏانھن وڌي.چاچو شڪاري جيڪو جيري کان شِينھڻ جو ٻَچو کَسِڻَ لاءِ گاڏيءَ مان لٿو ھو سو شينھڻ کي پاڻ ڏانھن ايندو ڏسي رڙيون ڪندو گاڏيءَ ۾ وڃي ويھي رھيو.کائس پنھنجي بندوق بہ وسري وئي.
شينھڻ ۽ سندس ٻچا گاڏيءَ جي چوڌاري ڦِرڻَ لڳا.
اِھو ڏسي جيري،ٽام کي پُڇَ کان ڇِڪيندو گهاٽن وڻن ۾ گم ٿي ويو.
جيري کي پڪ ھئي تہ جلد ئي چاچي شڪاريءَ جي گاڏي اسٽارٽ ٿي ويندي ۽ رستي ۾ ھُو بہ اُنَ گاڏيءَ تي چڙھي ٽام سوڌو پنھنجي گهر پھچي ويندو.