ڪارنامو
اُمالڪ (اوچتو) مالڪَ جي زالَ رڙ ڪئي.
ڊائنو ھي تو ڇا ڪري ڇڏيو نڀاڳا.
ڊائنو کان ڇِرڪُ ڇڏائجي ويو.
ھنَ ڏٺو تہ ھيٺ فرشَ تي ھنَ جي پيرن جا ننڍا ننڍا نشانَ پيلَ ھئا ۽ ھر پاسي مٽي پکڙيلَ ھئي. سڄو فرش گندو ٿي ويو ھو. جڏھن مالڪ جي زالَ ٻاھر اڱڻَ ۾ آئي تہ ڊائنو جا کوٽيلَ کڏا ڏسي ٻيھر ڊائنو کي ڏاڍا دڙڪا ڏنائين. ڇو جو ڊائنو ترتيبَ سان نہ پرَ سموري ڇٻرَ ۾ کڏا کوٽي ڇٻرَ وڃائي ڇڏي ھئي.ايئن ويچاري ڊائنو کي ڀاڳ ۾ وري بہ دڙڪا ئي مليا.
انَ کان پوءِ بہ ڊائنو ڪيترائي ڀيرا ڪارناما ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي پرَ ھر ڀيري کيس شاباس بدران دڙڪا ئي مليا. ھڪَ رات ڊائنو مالڪَ جا دڙڪا کائي پنھنجي گاديلي تي اچي ليٽيو ۽ پنھنجي مالڪَ کي راضي ڪرڻَ لاءِ ڪو نئون ڪارنامو سوچڻَ جي ڪوشش ڪري رھيو ھو جو ھنَ جي ڪنن ۾ ڪجھ کڙڪن جو آواز پيو. گھرَ جا سمورا ڀاتي ستل ھيا سو ڊائنو کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي تہ جنھن مھلَ ھو پنھنجي نئين ڪارنامي لاءِ سوچي رھيو آھي تہ ڪير سندس ڪمَ ۾ رنڊڪَ پيو وجھي.اھو سوچي ھو انَ ڪمري ڏانھن وڌي ويو جتان کڙڪن جو آواز پئي آيو.ڪمري وٽ پھچي اندر نھاريائين تہ سندس نظر ھڪ ماڻھوءَ تي پئي جيڪو سمورو ڪارو ھو ۽ ھڪ وڏي ٿيلھي ۾ ڪمري جو سامان وجھي رھيو ھو.اھو ئي کڙڪا ڪري رھيو ھو.
تہ ھي آھي اھو ماڻھو جيڪو مون کي سوچڻ نہ ٿو ڏي.پڪَ سان اھو منھنجو دشمن آھي ۽ چاھي ٿو تہ مان ڪو ڪارنامو نہ ڪيان.اھو سوچي ڊائنو ڪاوڙ ۾ ڳاڙھو ٿي ويو.ھن ڊوڙَ ڀري ۽ ٽپُ ڏئي انَ ڪاري ماڻھوءَ جي ٻانھن ۾ چڪُ وڌو.ڪارو ماڻھو انَ مھل ٽي وي کڻي رھيو ھو.ڊائنو جي چَڪَ وجھڻَ سان ٽي وي سندس ھٿن مان ڇڏائجي وئي ۽ ھو رڙيون ڪرڻَ لڳو.پرَ ڊائنو کيس نہ ڇڏيو.ڪاري ماڻھوءَ جي رڙين تي مالڪ ۽ ٻيا گھرَ ڀاتي جاڳي پيا ۽ تڪڙ ۾ انَ ڪمري ۾ پھچي ويا.ڪارو ماڻھو انھن کي ڏسي ڀڄڻَ لڳو پرَ ڪاوڙيل ڊائنو کيس ڄنگھ ۾ چڪُ وجھي قابو ڪري ڇڏيو.ڪارو ماڻھو رڙيون ڪندو ھيٺ ڪري پيو.کيس ھيٺ ڪرندو ڏسي ڊائنو ڏاڍو خوش ٿيو.ڇو جو ھنَ ڪاري ماڻھوءَ کيس ڪارنامي بابت سوچڻ نہ پئي ڏنو سو ھنَ کيس ٻہ چڪَ ھڻي پنھنجو بدلو وٺي ڇڏيو ھو.ڊائنو اچي پنھنجي گاديلي تي ليٽيو ۽ مالڪَ کان دڙڪا ملڻ جو انتظار ڪرڻَ لڳو. ھوڏانھن ڪارو ماڻھو جيڪو اصل ۾ ڪارا ڪپڙا ۽ منھن تي ڪارو پوش پاتل ھڪ چور ھو تنھن کي ڊائنو جي مالڪ اياز پڪڙي پوليس جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ پوءِ ڊائنو وٽ اچي کيس پيار ڪرڻ لڳو ۽ کيس کائڻَ لاءِ ڪڪڙ جي ٽنگ پڻ ڏنائين. ڊائنو ٽنگَ کائيندي حيرتَ وچان سوچڻَ لڳو تہ آخر ھنَ اھڙو ڪھڙو ڪم ڪيو آھي جو مالڪ کيس دڙڪن بدران شاباس ۽ کائڻَ لاءِ ڪڪڙ جي ٽنگَ ڏني آھي.
ٻارو اوھان ئي ٻڌايو ڀلا؟؟؟
(۱۵ مارچ ۱۹۹۲ تي عبرت مئگزين جي ٻارن واري پني تي منھنجي ڇپيلَ ڪھاڻي...ڪجھ تبديلين سان )