يَم...يَم
ڇتِ تي ڪجهہ سُڪون ھو.چنڊ جي ڪري ھَلڪي روشني لڳي پئي ھئي.
"گرمي تہ آھي پرَ ھتي ننڊَ اچي ويندي."ٽام سوچيو ۽ ھڪ پاسي پنھنجو گدو وڇائي ليٽي پيو.اڃان ھنَ سمھڻ جي ڪئي پئي تہ کيس کونگهرن جو آواز ٻڌڻ ۾ آيو.ٽام تڪڙ ۾ اُٿي ويھي رھيو ۽ انَ پاسي نھارڻ لڳو جتان کونگهرن جو آواز پئي آيو.
اھو ڏسي ٽام کي ڏاڍي ڪاوڙ لڳي تہ ٽِينَ جي ھڪ وڏي دَٻي تي جيري سُتو پيو ھو.کونگهرن جا آواز جيري جا ئي ھئا.
"مون کي ننڊَ نہ ٿي اچي ۽ ھيءُ مزي سان سُتو پيو آھي."ٽام پنھنجو پاڻَ کي چيو ۽ گدي تان اُٿي جيري ڏانھن وڌيو.
جيري کي مزي سان سُتل ڏسي ٽام جي ڪاوڙ وڌي وئي.ھنَ ڀرسان ئي رکيل لوھي پائيپ جو ٽڪرو کنيو ۽ جيري کي ھڻڻَ لاءِ اُڀو ڪيائين.
انھيءَ مھل ئي ھڪ آواز ٽام کي ڇرڪائي وڌو. جيري بہ اھو آواز ٻڌي جاڳي پيو ۽ ٽام کي پنھنجي ڀرسان بيٺل ڏسي ٽَپُ ڏئي ڇت جي ڀت تي چڙھي ويو.
ٻنھي آواز واري پاسي نھاريو ۽ سندن واتَ پَٽجي ويا.
ڇت جي ڀرسان ئي انب جي وڻَ مٿان بَسيءَ (ساسر) جھڙي ھڪ وڏي شئي ھوا ۾ بيٺل ھئي.آواز انھيءَ مان پئي آيو.انَ اُڏڻَ واري بَسيءَ کي چؤڦير ڪيترائي بلب لڳل ھئا.جيڪي ننڍن ننڍن تارن جيان چمڪي رھيا ھئا.
ٽام ۽ جيري ھڪ ٻئي ڏانھن نھاريو.کانئن پنھنجي دشمني وسري وئي ھئي.
اوچتو اڏڻَ واري بَسيءَ جا ھَڙَئِي بلب وسامي ويا ۽ انَ مان ھڪ در کليو.در مان ھڪ ڏاڪڻ نڪتي جيڪا پاڻَ مرادو (پنھنجو پاڻَ) ھلندي ھيٺ ڇت تائين اچي وئي.اھو ڏسي ڊِڄڻو ٽام تڪڙ ۾ ٽِينَ جي دَٻي پٺيان لڪي ويو ۽ جهاتي پائي بَسيءَ ڏانھن نھارڻَ لڳو.
ڪجهہ دير کان پوءِ بسيءَ جي درَ مان ھڪ پاڇو ظاھر ٿيو ۽ ڏاڪڻ وسيلي ھيٺ لھڻ لڳو.
اھا ڊگهي قدَ واري ڪا مخلوق ھئي.جنھن جون ڄنگهون ڊگهيون ۽ بتُ ڏُٻرو ھو.انَ جو منھن ڪڪڙ جي بيضي جيان ھو.جنھن تي اکين ۽ نڪ جي جاءِ تي رڳو سوراخَ ھئا.وات ھئس ئي ڪو نہ.اھا ڀوائتي مخلوق ڏسي ٽام ۽ جيري ڏڪڻَ لڳا.کين سمجهہ ۾ نہ پئي آيو تہ اھو ڪير آھي ۽ سندن گهر جي ڇت تي ڇو لَٿو آھي؟
ان مخلوق ڇت تي لھي چؤڦير نھاريو ۽ پوءِ سندس نظرون انَ ٽينَ جي دٻي تي اچي بيھي رھيون جنھن جي پٺيان ٽام لڪيل ھو.ھنَ پنھنجو ٻن ڊگهين آڱرين وارو ھٿ سڌو ڪيو ۽ ان کي ھلڪو جهٽڪو ڏنو.ھن جي آڱر مان ڪجهہ چِڻنگون نڪتيون ۽ ٽين جو دٻو گم ٿي ويو.دَٻي پٺيان لڪيل ٽام ظاھر ٿي پيو.ٽام ڇِرڪ ڀريندي ھڪ وڏي رڙ ڪئي ۽ ڀڄڻَ لاءِ ھيڏانھن ھوڏانھن نھارڻ لڳو.جيري بہ ڊپَ مان ان ڳڻتيءَ ۾ ھو تہ اتان ڀَڄي پنھنجي جان بچائي.
"ڊڄو نہ...ڊِڄو نہ.مان اوھان کي ڪو بہ نقصان نہ ڏيندس.مان اوھان جو دوست آھيان."اھو آواز ٻڌي ٽام ۽ جيري بيھي رھيا ۽ حيرت مان ان مخلوق ڏانھن نھارڻ لڳا.انَ مخلوق جو سينو موبائل فون جي اسڪرين جيان روشن ھو ۽ ڳالهائڻ جو آواز اتان ئي پئي آيو.ھونءَ تہ مخلوق کي وات ئي ڪو نہ ھو.
"مھرباني ڪري ويجهو اچو ۽ منھنجي ڳالهہ ٻُڌو. مون کي اوھان جي مددَ جي ضرورت آھي."مخلوق مان آواز آيو ۽ گڏ ئي ان مخلوق ٽام ۽ جيري کي پنھنجي ويجهو اچڻ جو اشارو بہ ڪيو.
ٽام ۽ جيري ھڪٻئي ڏانھن نھاريو ۽ پوءِ خبرداريءَ سان اڳتي وڌي،انَ مخلوق کي ويجهو ٿي بيھي رھيا.
"منھنجو نالو "ايلين" آھي ۽ مان آسمان تي چمڪندڙ ھڪ تاري تي رھندو آھيان."اھو ٻُڌي
ٽام ۽ جيري ھڪٻئي ڏانھن نھاري وري ايلين ڏانھن ڏسڻَ لڳا.
"منھنجي تاري تي کاڌي جي کوٽَ ٿي پئي آھي ۽ اسان کي خبر پئي آھي تہ توھان جي ڌرتيءَ تي اسان جي کائڻ لاءِ ھڪ کاڌو آھي. مان اھو کڻڻ آيو آھيان.مھرباني ڪري منھنجي مدد ڪيو ۽ اھو کاڌو مون کي ھٿ ڪري ڏيو.مان اوھان کي پنھنجي تاري جو چمڪندڙ پٿر ڏيندس."ايلين مان آواز آيو ۽ ھنَ پنھنجو ٻيو ھٿ اڳتي وڌايو.جنھن تي ھڪ چمڪندڙ پٿر رکيل ھو.پٿر ڏسي ٽام ۽ جيري جا واتَ ڦاٽي ويا.اھو ھڪ وڏو ھيرو ھو.جنھن جو مُلهہ پڪ سان ڪروڙين روپيہ ھو.ٽام جي گِگ ڳڙڻ لڳي.
"مي آآآ او..."ٽام ايلين ڏانھن ڏسي آواز ڪڍيو.
ايلين پنھنجي سيني واري اسڪرين تي پنھنجي ڊگهي آڱر سان ھڪ بٽڻ دٻايو ۽ پوءِ ٽام ڏانھن نھاريو.
"ٽام تون پُڇين پيو تہ اھو ڪھڙو کاڌو آھي؟" ايلين جي ڳالهہ ٻُڌي ٽام تڪڙ ۾ ڪنڌ ھائوڪار ۾ لوڏيو ۽ ھيري ڏانھن ڏسي پنھنجن چپن تي زبان ڦيريائين.
"انَ کاڌي جو نالو "يَم يَم" آھي."ايلين مان آواز نِڪتو.
ٽام ۽ جيري کي سمجهہ ۾ نہ آيو تہ اھو يم يم ڪھڙو کاڌو آھي.ھو ايلين ڏانھن ڏسڻ لڳا.ايلين بہ سمجهي ويو تہ ھنن ٻنھي کي يم يم جي خبر ناھي.
ھنَ ٻيھر پنھنجي سيني تي ٻہ ٽي بٽڻ دٻايا تہ ھڪ ماڻهوءَ جي تصوير اچي وئي.
"ھي آھي يَم يَم. اسان جو نئون کاڌو.جيترا يم يم مون کي ڏيندؤ،اوترا سھڻا پٿرَ اوھان کي ملندا“.
اھو ٻڌي ٽام جون اکيون چمڪڻ لڳيون.ھن جو خيال پنھنجي مالڪياڻيءَ ڏانھن ھليو ويو.جيڪا کيس بيڪار ٻِلو چئي ٻُھاري سان ڪُٽيندي ھئي.ٽام سوچيو تہ ھو پنھنجي مالڪياڻي ايلين کي ڏئي ڇڏي تہ سندس مزا ٿي ويندا.مالڪياڻيءَ مان بہ جِند ڇُٽندي ۽ ھيرو ملڻ تي ھُو امير بہ ٿي ويندو.اھو سوچي ٽام ڏاڍو خوش ٿيو.ھنَ ايلين کي اتي ئي بيھڻ جو اشارو ڪيو ۽ ڏاڪڻ ڏانھن ڀَڳو.
اھو ڏسي جيري سمجهي ويو تہ ٽام ڇا پيو ڪرڻ وڃي.ھنَ سوچيو تہ ھُو لوڀي (لالچي) ٽام کي ايئن ڪرڻ نہ ڏيندو.جيري ڪاوڙ مان ايلين ڏانھن نھاريو ۽ ٽام جي ڪڍَ ڊُڪڻ لڳو.
ٽام،مالڪياڻيءَ جي ڪمري وٽ پھچي ڏاڍي خيالَ سان در کولي اندر جهاتي پائي ڏٺو.مالڪياڻي مزي سان سُمهي پئي ھئي.ٽام بنا ڪو آواز ڪرڻَ جي مالڪياڻيءَ جي ويجهو پھتو ۽ مالڪياڻيءَ کي کڻي ڪمري مان نڪري ويو.ڪمري کان ٻاھر جيري اڳي ئي ٽام جي انتظار ۾ ڪٻاٽ تي چڙھي بيٺل ھو. ٽام مالڪياڻيءَ کي کڻي جيئن ئي ڪٻاٽ جي ڀرسان لنگهيو جيري تڪڙ ۾ کانئس مالڪياڻي کَسي ان کي ڀت سان ٽيڪَ ڏياري ڪٻاٽ تي ويھاري ڇڏيو. مالڪياڻي مزي سان سُتلَ ھئي ۽ کيس خبر ئي نہ ھئي تہ ساڻس ڇا ٿي رھيو آھي؟
"مِ آاووووووووو..."ٽام ڪاوڙ ۾ آواز ڪڍيو ۽ جيري کي اشارو ڪيو تہ ھُو مالڪياڻيءَ کي ھڪدم سندس حوالي ڪري. جيري ٽام ڏانھن ڏسي کيس چِٻرا ڪڍيا ۽ مزي سان مالڪياڻيءَ جي ھنجَ ۾ ويھي رھيو.
ٽام اڳتي وڌيو ۽ ڪٻاٽ تي چڙھڻ جي ڪوشش ڪرڻ لڳو.
اھو ڏسي جيري،مالڪياڻيءَ جي ھنجَٕ مان اٿيو ۽ ٽام کي اشاري سان ترسڻَ لاءِ چيائين.ٽام مٿي چڙھڻ بند ڪري حيرت مان جيري ڏانھن ڏسڻَ لڳو.جيري ڪٻاٽ مٿان رکيل پِتلَ جو ڳرو گلدانَ کنيو ۽ ٽام جي مٿان ڦٽو ڪري ڇڏيائين.ٽام پري ٿيڻ جي ڪوشش ڪئي پر ڪامياب نہ ٿيو.گلدان ھڪ ڌماڪي سان ٽام جي مٿي تي ڪريو ۽ ھُو بِنا دانھن ڪرڻ جي ھيٺ ڪريو ۽ بيھوش ٿي ويو. کيس ڪرندو ڏسي جيري ٽپُ ڏئي ڪٻاٽ تان لھي آيو.ھنَ ڪٻاٽ جي ڀرسان ئي رکيل ماڻهوءَ جو ڊگهو پُتلو کڻي پٽَ تي ليٽائي ڇڏيو.پوءِ ٽام کي بہ پتلي جي پيٽَ تي سمھاري رسيءَ سان ٻڌي ڇڏيو.اھو پتلو،مالڪياڻيءَ ڪنھن ٻئي شھرَ مان گهرَ جي سُونھن وڌائڻَ لاءِ آندو ھو.جيري مالڪياڻيءَ جي ڪمري مان ڪاري رنگ جي چادر کڻي آيو ۽ پُتلي کي ٽام سوڌو ڍَڪي ڇڏيو.ھاڻي ڏسڻ ۾ ايئن پئي لڳو ڄڻ ڪو ماڻهو چادر پائي سُتل ھجي.جيري پتلي کي کنيو ۽ مٿي ڀڳو.
ڇت تي ايلين ھنن جو انتظار پئي ڪيو.
"يم...يم..."جيري کي ڏسندي ئي ايلين مان آواز آيو.
جيري ھائوڪار ۾ ڪنڌ لوڏيو ۽ پُتلو ايلين کي ڏئي ڇڏيائين.
ايلين پُتلو وٺي،ھيرو جيريءَ کي ڏنو ۽ پنھنجي اُڏڻَ واري بَسِيءَ ۾ ويھي پنھنجي تاري ڏانھن ھليو ويو.کيس خبر ئي نہ پئي تہ ھُو يَم يَم بدران پتلي ۽ ٽام کي پاڻ سان کنيو پيو وڃي.
"اميد تہ ٽام جو وقت ايلين جي تاري تي ڏاڍو سٺو گذرندو."جيري اُڏڻَ واري بَسيءَ ڏانھن ڏسندي سوچيو ۽ ھيرو کڻي ھيٺ لھي ويو.