ويچارو ٽام
ھيٺ باغيچي ۾ ھڪ ماڻهو،جيري جا فوٽو ڪڍڻ لاءِ تياري ڪري رھيو ھو.
ڪجهہ ئي ڏينھن اڳ،ھڪ ٽي وي چينل طرفان پالتو جانورن جون تصويرون ڪڍي موڪلڻ لاءِ چيو ويو ھو.اھو ھڪ مقابلو ھو.جنھن ۾ نہ رڳو سھڻي پالتو جانورَ کي پرَ انَ جي مالڪَ کي بہ انعام ملڻو ھو ۽ ان پالتو جانور جون تصويرون بہ سڄو ڏينھن ٽي وي تي ڏيکاريون وڃن ھا.ٽام جي مالڪياڻيءَ ان مقابلي ۾ ٽام جو فوٽو ڏياري موڪليو ھو.ڪالهہ جڏھن ان مقابلي جي کٽيندڙ جو اعلان ٿيو تہ ٽام جون دانھون نڪري ويون ھيون.ڇو جو اھو مقابلو جيري کٽي ويو ھو.جڏھن تہ ٽام ڏھين نمبر تي مسَ آيو ھو.
"جيري اھو مقابلو ڪيئن کٽي ويو؟جڏھن تہ ھنَ جو فوٽو بہ ڪنھن ناھي موڪليو." ٽام سوچي سوچي ٿڪجي پيو پر کيس سمجهہ ۾ نہ آيو ھو. اھا تہ رڳو جيري کي ڄاڻ(خبر) ھئي تہ جنھن مھلَ مالڪياڻي،ٽام جي تصوير لفافي ۾ رکي کونئر کڻڻ وئي ھئي ۽ ٽام خوشيءَ ۾ غاليچي تي ليٿڙيون پائي رھيو ھو تہ ان مھل جيري ڏاڍي خبرداريءَ سان لفافي مان ٽام جي تصوير سان گڏ پنھنجي تصوير بہ وجهي ڇڏي ھئي.ھاڻي جيري اھو مقابلو کٽي ويو ھو ۽ اڄ ٽي وي وارن جو فوٽوگرافر جيري جون تصويرون ڪڍڻ پھچي ويو ھو.
ٽام ڇت تي ڪاوڙ مان جيري کي تصويرون ڪڍرائيندي ڏسي رھيو ھو.ھن جو وسُ ھلي ھا تہ جيڪر ھو جيري کي پري ڪري پنھنجا فوٽو ڪڍرائي ھا.پر کيس ڄاڻ ھئي تہ جي ھن ايئن ڪيو تہ کيس مالڪياڻي ٻھاري سان ڪٽيندي. ھونءَ تہ مالڪياڻي جيري کان ڏاڍو ڊڄندي ھئي پر جيري جي کٽڻ جو ٻڌندي ئي ھن جو جيري سان سلوڪ مَٽجي ويو ھو.مالڪياڻيءَ جيري لاءِ ٻہ ٽي وڳا بہ ورتا ھئا ۽ ھرَ ھرَ جيري کي ڪيڪَ بسڪوٽَ بہ کارائي رھي ھئي.
ڇت تي بيٺي بيٺي ڪاوڙيل ٽام جي دماغَ ۾ ھڪ شيطاني خيال آيو.
"جي منھنجا فوٽو نہ نڪرندا تہ پوءِ جيري جا بہ نڪرڻ نہ ڏيندس."ٽام سوچيو ۽ ھُو تڪڙ ۾ ھيٺ لھي ويو. ڪجهہ دير کان پوءِ جڏھن واپس آيو تہ ھن جي چنبن ۾ ڪاري رنگَ سان ڀريل ھڪ دٻو ھو.ٽام جي نيت ٺيڪ نہ ھئي.
جيري ان مھل باغيچي ۾ انب جي وڻَ ھيٺان نئون وڳو پائي بيٺو ھو ۽ فوٽوگرافر سندس فوٽو ڪڍي رھيو ھو.انب جي وڻَ جون ٽاريون ڇت کي ويجهو ھيون.ٽام ڇت جي ڀت تي چڙھيو ۽ ھڪ ٽاريءَ تي لڙڪندي اڳتي وڌڻ لڳو.
انب جو اھو وڻ ڏاڍو گهاٽو ھو ۽ ان جي ٽارين تي ڪيترن ئي پکين ۽ نوريئڙن جا آکيرا ھئا.اتي رھندڙ نوريئڙن جي سردار جو نالو "نيمنو" ھو.نيمنو گهڻي دير کان ٽام کي ڏسي رھيو ھو.کيس ٽام جا ارادا خطرناڪ لڳي رھيا ھئا.جڏھن ھن ٽام کي رنگ جي دٻي سوڌو وڻ تي چڙھندي ڏٺو تہ ھو ڪاوڙ ۾ اچي ويو.ھن ھڪ سيٽي وڄائي.سيٽيءَ جو آواز ٻڌندي ئي سڀ نوريئڙا ھن جي آکيري وٽ پھچي ويا.
"ھو ڏسو ٽام ٻلو اسان کي پڪڙڻ لاءِ پيو اچي.پڪَ سان ھُو اسان کي کائي ويندو."نيمني چيو.اھو ٻڌي سڀ نوريئڙا ڊڄي ويا.
"ڊڄو نہ.ھو اڪيلو آھي ۽ اسان اٺ ڄڻا آھيون.جي ھمتَ ڪيون تہ پاڻَ کي بچائي سگهون ٿا."نيمني جي ڳالهہ ٻڌي سڀني نوريئڙن ھائوڪار ۾ ڪنڌَ لوڏيا ۽ ڪاوڙ مان ٽام ڏانھن ڏسڻَ لڳا.
ٽام ڏاڍي ھوشياريءَ سان ٽاريءَ تي لڙڪندو ھڪ ڏار تي اچي ويٺو ۽ جيريءَ ڏانھن ڏسڻَ لڳو. کيس ڄاڻ ئي نہ ھئي تہ اڳتي ھڪَ مصيبت سندس انتظار ۾ آھي.
سردار نيمنو انبَ جي پَنن ۾ لِڪيو چِتائي ٽام ڏانھن نھاري رھيو ھو.کيس سمجهہ ۾ اچي ويو ھو تہ ٽام کين کائڻ لاءِ نہ پرَ جيري کي نقصان ڏيڻ لاءِ وڻَ تي چڙھيو آھي.
ھن اھا ڳالهہ ٻين نوريئڙن کي بہ سمجهائي.
"پوءِ ھاڻي ڇا ڪجي سردار؟" ھڪ نوريئڙي پڇيو. "جيري اسان جو دوست آھي.اسان گڏجي جيريءَ جي مدد ڪنداسين."نيمني چيو ۽ پوءِ پنھنجي ساٿين کي ڪا ڳالهہ سمجهائڻ لڳو.
ٽام ڏارَ تي ھلندو جيري جي صفا مٿان پھچي ويو.
ھنَ چنبن ۾ جهليل ڪاري رنگ وارو دٻو مٿي ڪيو ۽ پنھنجا ڀوائتا ڏندَ ڪڍي رنگُ جيري مٿان ھارڻَ جي ڪيائين.پرَ ڪجهہ بہ نہ ٿيو.رنگ جيري مٿان ڪو نہ ڪريو.ٽام حيرت مان پنھنجن چنبن ڏانھن نھاريو تہ اھو ڏسي کانئس ڇرڪ نڪري ويو تہ رنگ جو دٻو ھن جي چنبن ۾ ڪو نہ ھو.ھن ھيڏانھن ھوڏانھن نھاري وري مٿي ڏٺو تہ اھو ڏسي ڪاوڙ ۾ وٺجي ويو تہ وڻ جي مٿئين ڏارَ تي ٽي نوريئڙا بيٺا ھئا ۽ ڪاري رنگ وارو دٻو انھن وٽ ھو.نوريئڙا بہ ٽام ڏانھن ڪاوڙ مان نھاري رھيا ھئا.
"غرغرغرغر..."ٽام پنھنجا ڏند نوريئڙن کي ڏيکاريندي آواز ڪڍيو ۽ کين دٻو واپس ڪرڻ جو اشارو ڪيو.
ٽنھي نوريئڙن ھڪٻئي ڏانھن نھاريو ۽ پوءِ ٽام ڏانھن ڏسي کلڻ لڳا.ٽام جي ڪاوڙ وڌي وئي ۽ ھن پنھنجا چنبا مٿي ڪيا تہ جيئن نوريئڙن کي پڪڙي کانئن دٻو کسي.اھو ڏسي نوريئڙا ڪجهہ پوئتي ھٽيا ۽ ان کان اڳ جو ٽام کين پڪڙي ھنن دٻي ۾ ڀريل ڪارو رنگ ٽام جي مٿان ھاري ڇڏيو.ٽام ڀڄڻ جي ڪوشش ڪئي پر ناڪام ٿي ويو ۽ ڪجهہ ئي دير ۾ سندس سمورو بُتُ ڪاري رنگَ ۾ وٺجي ويو.
نوريئڙن پاڻَ کان بہ مٿي ڏارَ ڏانھن ڏٺو ۽ چِرڙ چِرڙ جو آواز ڪڍيو.
ڪاري رنگَ واري ٽام ڊپَ وچان مٿي نھاريو تہ کيس ٻيا بہ چار نوريئڙا ھڪٻئي جي ڪلهن تي بيٺل نظر آيا.مٿئين نوريئڙي جي پتڪڙن چَنبن ۾ مٿي ھڪَ ڏارَ سان ٻڌلَ سَنهي رسي ھئي.اھو سردار نيمنو ھو.
"چِرڙ چِرڙ..."سردار نيمني بہ سنهڙو آواز ڪڍيو ۽ ٻِي گهڙي ھڪ ٻئي کي چَنبن وٽان سُڪَ ڪيل چار ئي نوريئڙا رسيءَ وسيلي لڙڪندا پھرين ھيٺ ۽ پوءِ وري ٽام ڏانھن آيا.ٽام جيڪو پھريان ئي ڪاري رنگَ جي ڪري پريشان ھو سو کين پاڻَ ڏانھن ايندو ڏسي ھيڏانھن ھوڏانھن نھارڻ لڳو تہ جيئن پنھنجو بچاءُ ڪري سگهي.پرَ ان کان اڳ جو ھو ڪجهہ ڪري ھا چار ئي نوريئڙا ھنَ سان اچي لڳا.ھڪ ڌماڪو ٿيو ۽ ٽام دانھون ڪندو،اونڌو ٿي ھيٺ باغيچي جي ڇٻرَ تي اچي ڪريو.
"ھي ڪھڙي بلا آھي؟"فوٽوگرافر ڪاري رنگ جي ٽام ڏانھن ڏسندي ڊپَ مان پڇيو.
جيري ۽ مالڪياڻي بہ پھرين تہ ڊڄي ويا پر پوءِ ٽام کي سڃاڻي سمجهي ويا تہ ٺڳُ ٽام پاڻَ تي ڪارو رنگُ ڪري سندن ڪم وڃائڻ ٿو چاھي.جيري تہ ھڪ پاسي وڃي بيھي رھيو پر مالڪياڻيءَ جي ڪاوڙ چوٽَ تي چڙھي وئي.
"بيڪار ٻِلا تون منھنجو انعام وڃائڻ ٿو چاھين. ترس تہ تو کي ڏسان ٿي."مالڪياڻيءَ ڪاوڙ ۾ چيو ۽ ٻھارو کڻي زور سان ٽام جي پٺيءَ تي وھائي ڪڍيائين.ٽام ھڪَ زوردار رڙ ڪئي ۽ ٿيڙَ کائيندو ڀت ٽپي،گهرَ کان ٻاھر وڃي ڪري پيو.
ٽام جي قسمت اڄ ڪجهہ وڌيڪ ئي خراب ھئي. پھريان انعام نہ مليس.پوءِ وري رنگ ڪارو ٿي ويس.مالڪياڻيءَ جي مار بہ کاڌائين.ھاڻي جڏھن گهر کان ٻاھر اچي ڪريو ھو تہ اھو ڏسي سندس ساھُہ ئي سُڪي ويو تہ سامھون ئي اسپائيڪ ڪتو بيٺو ھو.اسپائيڪ ٽام کي ڏسي پنھنجا ڀوائتا ڏندَ ٻاھر ڪڍيا ۽ ٽام ڏانھن وڌيو.ھُو ٽام کي ڪنھن ٻئي پاڙي مان آيل ٻِلو سمجهي رھيو ھو.توڙي جو ٽام کي ٺاھوڪو ڌڪ لڳو ھو پر پوءِ بہ ھو اسپائيڪ جي ڊپَ کان اٿيو ۽ ڊُڪندو ڊُڪندو روڊَ تان لنگهندڙ ھڪ گاڏيءَ جي پوئين حصي تي چڙھي ويھي رھيو.اسپائيڪ بہ ڪجهہ پنڌ گاڏيءَ جي ڪڍَ ڊُڪيو پوءِ بيھي رھيو.گاڏي ٽام سوڌو زوڪاٽ ڪندي الائجي ڪيڏانھن ھلي وئي.
پيارا ٻارو ٽام اڃان تائين ناھي موٽيو.جيڪڏھن توھان کي ڏسڻ ۾ اچي تہ مھرباني ڪري کيس سندس مالڪياڻيءَ جي گهر پھچائي وڃجو