لڦوُن لالُ ليار،
ڪيرُ چُميندو چاهَه مان؟
ڳولـٖـي لڀن ڪونه ٿا، ڪُلهي ڪوڏيا يارَ،
جوٺـٖـي جَڳ جي او ميان ڪهڙي سارَ وِسارَ!
توڙي ڏونگَرَ ڏاکڙا، پنڌَ، پَراهان پارَ،
ڏاهـٖـي ڏُکَّ نه آئُڙيا ويڳاڻا ويچارَ،
مان ۽ مُنهنجو پنڌڙو، ٻـٖـي ڪنهن ڪوهُه ميارَ!
شاعري
لڙيو سج لڪن ۾
شيخ اياز جي شاعريءَ جو هيءُ ڪتاب سندس واين جو مجموعو آهي ۽ سنڌي ادب ۾ شايد ۽ جديد سنڌي ادب ۾ ان وقت تائين يقينن هيءُ پهريون خالص واين جو مجموعو آهي، هن مجموعي ۾ جملي ڇاهٺ وايون آيل آهن. هيءُ شعري مجموعو. ”لڙيو سج لڪن ۾“، جيئن اُن جي نالي مان پڌرو آهي ۽ پڻ اُن جي فھرست ۾ آيل واين جي هر ابتدائي پد مان ڏسي سگهجي ٿو، شاعر جي انتھائي نراسائيءَ جي ڪيفيت جو ترجمان آهي: بلڪ نراسائيءَ کان وڌيڪ، پڙهندڙ کي، شايد، اُن جي ڪيفيت ناخوشيءَ يا ناراضپي جي محسوس ٿئي.
- 4.5/5.0
- 36
- 7
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شيخ اياز
- ڇاپو پھريون
ڪيرُ چُميندو چاهَه مان؟
ڳولـٖـي لڀن ڪونه ٿا، ڪُلهي ڪوڏيا يارَ،
جوٺـٖـي جَڳ جي او ميان ڪهڙي سارَ وِسارَ!
توڙي ڏونگَرَ ڏاکڙا، پنڌَ، پَراهان پارَ،
ڏاهـٖـي ڏُکَّ نه آئُڙيا ويڳاڻا ويچارَ،
مان ۽ مُنهنجو پنڌڙو، ٻـٖـي ڪنهن ڪوهُه ميارَ!