تو کي ڪهڙي ڪَلَّ،
جيءَ نه اچي جهَلَّ،
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
ڪارونجهر جون ڪامڻيون
ڳاڱين ڳاڙها ڳَلَّ
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
اکڙيون آتِّ اُڪنڍيون
ڪاروُن منجهه ڪَجَلَّ
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
چَپَّ ڪچيون ڪچنار جون
مُکڙيون ماڪَ- ڀِنلَّ
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
ڪيئي ڪينجهر ڪَنڌئين
نُوريون، نيلَ ڪَنولَّ،
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
اُڏرن ٿا جنهن جُوءِ تي
پاريهر جان پَلَّ
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
ڪونجون ڪُڻڪن روهه ۾
تارن هيٺان تَلَّ،
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
باکُون ساکُون سونهن جون
راتيون رُوپ رَتلَّ،
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
اُتَر اوتون واءُ ۾
وچينءَ ويلي اَلَّ،
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
تون ڇا ڄاڻين اوپرا
تو کي ڪهڙي ڪَلَّ!
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
نيٺ ته ڦًرندا ڏينهڙا
ڇانگي سارا ڇَلَّ،
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي
مون کان سِنڌُ نه وسرٖي