ڏينهُن ته آهي ڏَنڊُ،
مان ۽ جِيئَڻَ جَنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي
مُرڪي بيٺو مُون مٿان
تولئه تاتي چَنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي
ڪيسين هرَ هرَ هيکلو
ماڻهو گهوُرٖي مَنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي
جي تون سرچين ساڄڻان
گهوريان آءٌ گهُمنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي
شاعري
لڙيو سج لڪن ۾
شيخ اياز جي شاعريءَ جو هيءُ ڪتاب سندس واين جو مجموعو آهي ۽ سنڌي ادب ۾ شايد ۽ جديد سنڌي ادب ۾ ان وقت تائين يقينن هيءُ پهريون خالص واين جو مجموعو آهي، هن مجموعي ۾ جملي ڇاهٺ وايون آيل آهن. هيءُ شعري مجموعو. ”لڙيو سج لڪن ۾“، جيئن اُن جي نالي مان پڌرو آهي ۽ پڻ اُن جي فھرست ۾ آيل واين جي هر ابتدائي پد مان ڏسي سگهجي ٿو، شاعر جي انتھائي نراسائيءَ جي ڪيفيت جو ترجمان آهي: بلڪ نراسائيءَ کان وڌيڪ، پڙهندڙ کي، شايد، اُن جي ڪيفيت ناخوشيءَ يا ناراضپي جي محسوس ٿئي.
- 4.5/5.0
- 36
- 7
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شيخ اياز
- ڇاپو پھريون
مان ۽ جِيئَڻَ جَنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي
مُرڪي بيٺو مُون مٿان
تولئه تاتي چَنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي
ڪيسين هرَ هرَ هيکلو
ماڻهو گهوُرٖي مَنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي
جي تون سرچين ساڄڻان
گهوريان آءٌ گهُمنڊُ،
تو بن رات نه آئُڙي