ڀُنءِ ڀاري، گهَرُ ڏوُر،
ڪَرها اَرها پنڌ ۾
مون کي منهنجي جيئري ملڻو ناهين مُور-
پوءِ به ڦُلن ڇانو آ پرين تنهنجو پُور-
لُنءَ ۾ مون نه لکائيو تَتـٖـي ڏينهَن تنورُ-
شال نه لِڱي لَنوَ ٿئي، لِڱ ته ٿيا چورُ-
ڀُنءِ ڀاري گهَرُ ڏُور!
شيخ اياز جي شاعريءَ جو هيءُ ڪتاب سندس واين جو مجموعو آهي ۽ سنڌي ادب ۾ شايد ۽ جديد سنڌي ادب ۾ ان وقت تائين يقينن هيءُ پهريون خالص واين جو مجموعو آهي، هن مجموعي ۾ جملي ڇاهٺ وايون آيل آهن. هيءُ شعري مجموعو. ”لڙيو سج لڪن ۾“، جيئن اُن جي نالي مان پڌرو آهي ۽ پڻ اُن جي فھرست ۾ آيل واين جي هر ابتدائي پد مان ڏسي سگهجي ٿو، شاعر جي انتھائي نراسائيءَ جي ڪيفيت جو ترجمان آهي: بلڪ نراسائيءَ کان وڌيڪ، پڙهندڙ کي، شايد، اُن جي ڪيفيت ناخوشيءَ يا ناراضپي جي محسوس ٿئي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو