بَرَّ نه سـٖـي بوتا، وَڃو، وَڃو هوتا،
مان ۽ پاڙو پَرٽ جو!
مُون هي ميرا ڪَپّڙا عمر سڄي ڌوتا،
مان ۽ پاڙو پَرٽ جو!
اَڄُّ به آؤٺا ڪالهه جئن چُنيون ۽ چوتا،
مان ۽ پاڙو پَرٽ جو!
ڪيڏا آيا ڪيچ مان کَر ڪاهي کوتا!
مان ۽ پاڙو پَرٽ جو!
شيخ اياز جي شاعريءَ جو هيءُ ڪتاب سندس واين جو مجموعو آهي ۽ سنڌي ادب ۾ شايد ۽ جديد سنڌي ادب ۾ ان وقت تائين يقينن هيءُ پهريون خالص واين جو مجموعو آهي، هن مجموعي ۾ جملي ڇاهٺ وايون آيل آهن. هيءُ شعري مجموعو. ”لڙيو سج لڪن ۾“، جيئن اُن جي نالي مان پڌرو آهي ۽ پڻ اُن جي فھرست ۾ آيل واين جي هر ابتدائي پد مان ڏسي سگهجي ٿو، شاعر جي انتھائي نراسائيءَ جي ڪيفيت جو ترجمان آهي: بلڪ نراسائيءَ کان وڌيڪ، پڙهندڙ کي، شايد، اُن جي ڪيفيت ناخوشيءَ يا ناراضپي جي محسوس ٿئي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو