اکيون اکين ساڻُ
ڳالهائن ٿيون ڳجهه ۾.
ساجن سونهن ورونهن جو ناهي ڳڻن ڳاڻُ.
ساجنُ روپَ سروپَ ۾ ڀلايُن جو ڀاڻُ.
ڇڪي ويو ڇوهه سان مننَ کي مهراڻُ.
ڀُرندڙ ڀڪون سيِر ۾ ڇوليون اُڀَّ اُماڻُ
پائي ڳَلِّ ڳراٽڙيون پاڻَ سڃاتو پاڻُ.
شاعري
لڙيو سج لڪن ۾
شيخ اياز جي شاعريءَ جو هيءُ ڪتاب سندس واين جو مجموعو آهي ۽ سنڌي ادب ۾ شايد ۽ جديد سنڌي ادب ۾ ان وقت تائين يقينن هيءُ پهريون خالص واين جو مجموعو آهي، هن مجموعي ۾ جملي ڇاهٺ وايون آيل آهن. هيءُ شعري مجموعو. ”لڙيو سج لڪن ۾“، جيئن اُن جي نالي مان پڌرو آهي ۽ پڻ اُن جي فھرست ۾ آيل واين جي هر ابتدائي پد مان ڏسي سگهجي ٿو، شاعر جي انتھائي نراسائيءَ جي ڪيفيت جو ترجمان آهي: بلڪ نراسائيءَ کان وڌيڪ، پڙهندڙ کي، شايد، اُن جي ڪيفيت ناخوشيءَ يا ناراضپي جي محسوس ٿئي.
- 4.5/5.0
- 36
- 7
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شيخ اياز
- ڇاپو پھريون
ڳالهائن ٿيون ڳجهه ۾.
ساجن سونهن ورونهن جو ناهي ڳڻن ڳاڻُ.
ساجنُ روپَ سروپَ ۾ ڀلايُن جو ڀاڻُ.
ڇڪي ويو ڇوهه سان مننَ کي مهراڻُ.
ڀُرندڙ ڀڪون سيِر ۾ ڇوليون اُڀَّ اُماڻُ
پائي ڳَلِّ ڳراٽڙيون پاڻَ سڃاتو پاڻُ.