12
ھي بنا اجازت گھر ۾ گھڙي پيو، ڪنھن سان به اليڪ سليڪ ڪرڻ جي بجاءِ سڌو وڃي سسئي جي ٻانھن ۾ ھٿ وڌو.
’’ڪنھن جي اجازت سان ھلي آئي آھين، اُٿ ھل مون سان ھن مھل جو ھن مھل ھل اُٿ! ‘‘
گلڻ سسئي جي ٻانھن پڪڙي ڇڪڻ جي ڪئي، سسئي سٽ ڏئي پنھنجي ٻانھن ڇڏائي ورتي.
’’ڇو ھلان توسان، منھنجو توسان ڪو به رشتو ڪونھي، پنھنجو رشتو ختم سمجهه، بس گھڻو ٿيو، موٽي وڃ، وساري ڇڏ مونکي، وڌيڪ تنھنجو ظلم جبر برداشت نه ڪبو! ‘‘
سسئي جي اھڙي جواب ۽ جرئت تي گلڻ وائڙو ٿي ويو.
’’ اڇا ھاڻ تو ۾ ايڏي جرئت پيدا ٿي پئي آھي جو ھلڻ کان انڪار ٿي ڪرين ۽ مونکي ٺڪرائين ٿي، ڏسان تون ڪئين نه ٿي ھلين.‘‘
گلڻ سسئي جي ٻانھن پڪڙي زبردستي ڇڪي وٺي وڃڻ جي ڪوشش ڪرڻ لڳو ته ڀر واري ڪمري ۾ جئين جمال جي ڪنن تي ھل ھنگامي جو آواز پيو ھي اٿي تڪڙو تڪڙو وڌي اچي، گلڻ جو اڳ جھلي بيٺو. گلڻ سان مخاطب ٿيو
’’منھنجي نياڻي جو ھٿ ڇڏ، ھاڻ توسان منھنجي نياڻي جو ڪوبه رشتو ڪونھي، جئين گھر ۾ گھڙيو آھين تئين گھر مان نڪري وڃ، ٽر مان چوان ٿو ٽر، تون انسان جي رُوپ ۾ شيطان آھين شيطان! جي مراد پھچي ويو ته ھو توکي گھران ڌڪا ٿاٻا ڏئي ٻاھر ڪڍندو، ڀلو انھي ۾ اٿئي ته شرافت سان ھليو وڃ.‘‘
اڃان جمال گلڻ سان ڳالھائي رھيو ھو ته مراد گھر ۾ داخل ٿيو، جئين گلڻ تي نظر پيس تکو تکو اچي گلڻ جي سامھون ٿي بيٺو.
’’تون ڪنھن جي اجازت سان گھر ۾ گھڙيو آھين!؟نڪر مان چوان ٿو نڪر...‘‘
مراد گلڻ کي ڌڪا ٿاٻا ڏيڻ لڳو.
گلڻ ھوڏ تان نه لٿو ضد ڪري بيھي رھيو.
’’سسئي کي وٺي پوءِ گھران نڪرندس.‘‘
مراد سڌي ڌمڪي ڏنس ته ھاڻ ان جو فيصلو عدالت ۾ ٿيندو، توکي جيڪو ڪرڻو آھي وڃي ڪر. توکي موڪل آ.
مراد ڌڪا ٿاٻا ڏئي گلڻ کي گھر جي در کان ٻاھر ڪڍيو.
ٻنھي ۾ تلخ ڪلامي شروع ٿي تون تون، مان مان، تان ٻنھي ھڪ ٻئي کي ڌڪ وھائي ڪڍيا.
ايڏي ھل ھنگامي تي سڄو پاڙو اچي گڏ ٿيو، سڀني ڇڏ ڇڏان ڪرائي
گلڻ ويندي ويندي مراد کي ڌمڪي ڏني ته، انھي جو انجام برو ٿيندو، باقي سسئي کي واپس ضرور وٺي ويندس.