13
سسئي ڪٽھڙي ۾ اچي بيان ڏنو ته جناب اعليٰ ! مون پنھنجي مڙس گلڻ سان ست سال گذاريا آھن. انھن ستن سالن ۾ ھڪ ڏينھن به اھڙو ناھي گذريو، جنھن ڏينھن گلڻ مون مٿان ظلم جبر مارڪٽ نه ڪئي ھجي، ھن ئي عدالت ۾ مون گلڻ سان ڪورٽ ميريج ڪئي ھئي، ھن ئي عدالت ۾ مان گلڻ کان طلاق ٿي وٺان. مونکي پنھنجي مڙس گلڻ کان طلاق ٿي گھرجي.
طلاق طلاق طلاق
گلڻ آبجيڪشن ولاريو، ڳالھائڻ جي ڪئي، پر جج صاحب گلڻ کي ڳالھائڻ کان روڪي ڇڏيو.
’’جي مائي سسئي کي اجازت آ پنھنجو بيان جاري رکي‘
سسئي وڌيڪ چيو، ’جناب اعليٰ ! گلڻ انسان جي روپ ۾ شيطان آھي، پوري زندگي مون تي ظلم جبر ڪندو آيو آھي ھاڻ مان اھڙي وحشي صفت انسان سان پنھنجي زندگي جو ھڪ پل به نه ٿي گذارڻ چاھيان. مونکي طلاق گھرجي مان عدالت کان انصاف جي گُھر ٿي ڪيان
گلڻ رکي رکي عدالت ۾ صفائي پيش ڪرڻ جي ڪوشش ٿي ڪئي، پر جج صاحب گلڻ جي ھر موقف کي رد ڪري ٿي ڇڏيو
جج صاحب سسئي جو حلفيا بيان ٻڌي طلاق نامي تي گلڻ کان صحيح جي گُھر ڪئي، گلڻ وٽ طلاق ڏيڻ کان سواءِ باقي ڪو آپشن نه بچيو ھو، ھي اٿي ھڪ نظر سسئي کي غور سان ڏٺو اندر منجهه ڪروڌ ۽ ڪاوڙ جو مچ ٻري پيو ھو، ٻئي نظر مراد جمال ڏانھن ڪاوڙ ۽ ڪروڌ سان تڪيو، طلاق نامي تي صحي ڪري واپس بينچ تي وڃي ويٺو.
جج صاحب فيصلو ڏنو ته، ’جئين ته ھي طلاق مائي سسئي پنھنجي مرضي سان ورتي آھي، انھي ڪري ڪورٽ ان کي پنھنجي طلاق جو پورو حق ڏئي ٿي.
جڏھن ھڪ مرد عورت کي طلاق ڏئي سگھي ٿو ته، جبر ستم جي حالت ۾ عورت به طلاق وٺڻ جو پورو پورو حق رکي ٿي، رجسٽر ۾ درج ٿيل طلاق نامي تي زال ۽ مڙس جي صحي ٿيڻ سان ٻنھي ۾ طلاق واقعي ٿي چڪي. ھاڻ ٻئي ڄڻا پنھنجي زندگي جدا جيئڻ جو پورو حق رکن ٿا، باقي سوال ٿو رھي ته ننڍڙي معصوم اُم رباب، اھا پيءُ سان گڏ رھندي يا ماءُ سان، جڏھن ته ھو معصوم ٻار آھي غلط صحيح جو فيصلو نه ٿي ڪري سگھي، انھي ڳالهه جو فيصلو ٿيڻ باقي آھي.‘‘
جج جي انھي سوال تي مراد اٿي ڳالھايو.
’’جناب اعليٰ !گلڻ جانور صفت انسان آھي، جنھن پنھنجي گھر واري سان ظلم جي انتھا ڪري ڇڏي ھجي، اھو پنھنجي نياڻي جي ڪھڙي پرورش ڪندو. اُم رباب جي پرورش جو ذمو مان ٿو کڻان، ھن کي پڙھائڻ لکائڻ وڏو ڪرڻ منھنجي ذمي، مان ڪورٽ سڳوري کي التجا ٿو ڪيان ته ھڪ معصوم نياڻي جي زندگيءَ جو صحيح فيصلو ڪري ان کي پنھنجي اصل وارثن جي حوالي ڪيو وڃي.‘‘
جج صاحب مراد جي ڳالهه تي غور ڪندي اهو فيصلو ڏنو ته ڪورٽ سڳوري تمام پھلوء تي غور ويچار ڪرڻ کان پوءِ اهو فيصلو ٿي ڏئي ته، اُم رباب پنھنجي ماءُ سان گڏ رھندي.
فيصلي جي پڄاڻي ٿي. سڀ واپس وريا.
پنھنجي شڪست تي گلڻ کي ان رات ننڊ نه آئي، سڄي رات بدلي جي باھ ۾ پڄرندو رھيو، ھن کان پنھنجي شڪست برداشت نه ٿي، ڪاوڙ ڪروڌ ۾ سڄي رات گھر جي ھڪ ڪنڊ کان ٻئي ڪنڊ تائين ھلندو رھيو. ھن جي سر تي خون سوار ٿي چڪو ھو، وھشت ۽ دھشت ۾ دوڏا ڳاڙھا لال ٿي چڪا ھا، نرڙ پگھر ۾ شل ٿي چڪو ھو. نرڙ تان پگھر اگھي ڪمري ۾ اچي فرج مان ٿڌي پاڻي جو جڳ ڪڍي ورتو، اڌ جڳ پاڻي جو ھڪ ساھي ۾ ڏوگھي ويو.
اندر منجهه اڃان به نفرت ڪروڌ جو آڙاھ ٿي ٻريو.
نيٺ گھر ۾ رکيل صندوق جو خانو کوليو. ريوالور ڪڍي چيڪ ڪيو، ريوالور ۾ گوليون ڀري ورتيون.
ھڪ نظر گھڙيال تي وڌي رات سوا ٽي پئي ٿيا. ريوالور وَر ۾ ھڻي گھر کان ٻاھر نڪتو. پاڙي جي سوڙھين گھٽين مان ٿيندو آھستي آھستي اڳتي وڌندو رھيو، گھٽي ۾ ھلڪڙي ھلڪڙي بلبن جي روشني ٿي ٻري، پاڙي جي گھٽين ۾ ڪجهه رول ڪتا ٿي گھميا، ھي ھلندو اچي مراد جي در وٽ بيھي ٿو رھي. ھڪ دفعو وَر مان ريوالور ڪڍي گوليون چيڪ ٿو ڪري، ٻيھر ريوالور وَر ۾ ھڻي ٿو ڇڏي، ديوار ٽپي اندر داخل ٿو ٿئي. ھڪ نظر آڳنڌ ۾ پيل کٽن تي ٿو وجھي، وڌي اچي مراد جي کٽ مٿان ٿو بيھي، مراد مٿان ريوالور تاڻي سڌا ٻه ٽي فائر ٿو ڪري، گوليون مراد جو سينو پروڻ ڪري ٿيون ڇڏين، سڄي کٽ رت سان رنڱجي ٿي وڃي، رت ٽيپا ٽيپا ڪري ھيٺ پٽ تي ڪرڻ لڳي ٿو.
فائرنگ جي آواز تي جمال ۽ سسئي جاڳي ٿا پون، سسئي کي گلڻ جو چھرو چٽو ٿو نظر اچي، گلڻ جي اکين ۾ نفرت جو لائو ٿي ٻريو
سسئي دانھون ڪندي ڀاءُ جي لاش کي چنبڙي ٿي پوي، منھن مٿو پٽڻ ٿي لڳي.
جمال پٽ مراد جي کٽ آڏو گوڏا ڀر ڪري ٿو پوي، وڏي واقعي دانھون ڪري روئي ٿو پوي، گلڻ کي پٽون پاراتا ٿو ڏئي
گلڻ چپ چاپ جمال ۽ سسئي کي گھورينديو پٺ تي ھٽندو ديوار ٽپي فرار ٿي ٿو وڃي.
ڀاءُ جو لت پت لاش ڏسي سسئي جي دل ۾ گلڻ لاءِ نفرت جو آڙاھ ٻري ٿو پوي.
۽ پوءِ گلڻ يڪو ٻه ٽي سال فرار ٿي ٿو وڃي.
ڊگهي عرصي کان پوءِ مير صاحب کان چئو چوان ڪرائي وڏو سورس ھلرائي ڪورٽ مان ٻاھريان ئي پنھنجي ضمانت ڪرائي واپس موٽي ٿو.