باب ڇهون: زلزلن کي روڪڻ جا اپاءُ، ۽ ڪئنڊيڊ جو ڦٽڪا کائڻ
انهي سلسلي ۾،پهرين جنهن شخص کي پڪڙيو ويو، سو فرانس جي بسڪ علائقي جو رهاڪو هو، ۽ مٿس الزام هو تہ هن پنهنجي دين جي ماءُ سان شادي ڪئي هئي. تنهن کان پوءِ ٻه پورچوگيز گرفتار ٿيا، جن دعوت جي موقعي تي رڳو ڪڪڙ جو گوشت واپرايو ۽ سوئر جو گوشت نہ کاڌائون. دعوت جي پڇاڙي ۾ مذهبي عدالت جا ڪارندا هڪڙي پئنگلاس ۽ سندس شاگرد ڪئنڊيڊ کي بہ جهلي آيا. هڪڙي کي ملحدانہ خيالن جي ڪري ۽ ٻئي کي انهن خيالن جي تائيد ڪرڻ سبب ٻنهي کي جدا جدا ڪوٺين ۾ بند ڪيو ويو، جن ۾ بيحد سردي ۽ اوندھہ هئي هڪ هفتي کانپوءِ کين قرباني جي رسم واير خاص پوشاڪ پهرائي وئي ۽ مٿن ۾ ڪاغذ جون ڊگهيون ٽوپيون وڌيون ويون. ڪئنڊيڊ جي ٽوپي ۽ ڪپنن ڀوتن جون شڪليون چٽيل هيون ان جي ابتڙ ئنگلاس جي ڪپڙن ۽ ٽوپي تي چٽيل جنن ڀوتن کي پڇ ۽ چنبا بہ هئا، تہ باھہ جا شعلا بہ سڌا ڏيکاريل هئا. انهي عجيب غريب لباس ۽ حالت ۾، سندن سرگرس ڪڍيو ويو، جنهن ۾ سڄي شهر جي خلق اچي گڏ ٿي هئي. پهرين کين هڪ تمام درديلو وعظ ٻڌايو ويو، جنهن کان پوءِ عجيب سرن ۾ عبادت جو راڳ شروع ڪيو ويو. راڳ جي لَي تي ڪئنڊيڊ تي چهبڪن جو وسڪارو ڪيو ويو. ساڳئي وقت گرفتار ڪيل بسڪائي ۽ ٻن پورچوگيزن کي جيئري باھہ ۾ اڇلايو ويو، ۽ پئنگلاس کي ڦاسي ڏني ويئي. جيتوڻيڪ قربانيءَ جي اهڙن موقعن تي ڦاسيءَ تي چاڙهڻ جو عام رواج ڪونہ هو.
تنهن ڏينهن بہ وري زلزلو آيو جنهن زبردست جاني ۽ مالي نقصان ڪيو. ڪئنڊيڊ خوفزده ۽ خاموش هو، چهبڪن سان ڦٽيل ۽ پريشان هو، تنهن دل ۾ ويچاريو ’جيڪڏهن هن بهترين امڪاني دنيا جو اهو حال آهي، تہ پوءِ ٻين دنيائن جي الائي ڪهڙي حالت هوندي! جيڪڏهن رڳو مون کي ئي کڻي چهبڪن سان ماريو وڃي ها تہ بہ ٺيڪ هو، ڇو تہ مون اڳي بلگيريا وارن جا سخت ڦٽڪا بہ برداشت ڪيا هئا، پر دنيا جي وڏي ۾ وڏي فيلسوف کي ڦاسي تي چاڙهڻ لاءِ ڪهڙو ”سبب“ ٿي سگهي ٿو؟ اي منهنجا پيارا استاد، خدا مون کي اهو ڏينهن نہ ڏيکاري ها، جو توکي پنهنجين بيوس اکين سان ڦاسيءَ تي لٽڪندو ڏٺم! اي پيارا جئڪس اي بهترين انسان ڇا قدرت جي انتظام لاءِ اهو ضروري هو تہ تون لزبن جي ڪناري تي پهچي سمنڊ ۾ ٻڏي مرين! اي منهنجي پياري ڪيونيگونڊي اي جهان جي سڀني سهڻين عورتن جي سرتاج، ڇا اهو ضرور هو تہ تنهنجو پيٽ چيريو وڃي.“
وعظ ٻڌڻ، چهبڪن کائڻ، معافي ملڻ ۽ برڪت حاصل ڪرڻکان پوءِ تڪليف سان هلندو، ڪئنڊيڊ لزبن شر مان واپس وڃي رهيو هو، تہ ايتري ۾ هڪڙي ٻڍڙي عورت سندس اڳيان اچي کيس کيڪاريو، چوڻ لڳي: ”همت کان ڪم وٺ، ٻچڙا! منهنجي پٺيان پٺيان هليو اچ.“