ٻليءَ جي دوستي

ڪامران کي پکين ۽ جانورن سان گهڻي محبت هئي، خاص طور پکين سان، هن هڪ دوست جي پيءُ جي معرفت پنجاب مان سھڻي ڀوري رنگ جي ٻلي گهرائي. جا ايتري تہ خوبصورت سفيد، ڀورن ، نرم ۽ ملائم وارن سان هئي جو هر ايندڙ ويندڙ کانئن پيو پڇندو هو ته”هيءَ ٻلي ڪٿان آئي؟“ ”سٺي نسل جي آهي هتي جي تہ ڪونہ ٿي لڳي؟“ ڪامران کي خوشي بہ ٿيندي هئي، فخر سان هر ڪنھن کي پيو ٻڌائيندو هو تہ مون پنجن هزارن ۾ ورتي آهي. عام کاڌو ڪونہ کائيندي. هن جا بسڪٽ ۽ ٻيو کاڌو بازار مان ايندو آهي. باقي گهر ۾ مڇي ڏيندا آهيون. ڪڏهن بہ گهر کي يا هنڌ کي خراب ڪونہ ڪندي ٻاهر نڪري ويندي آهي. مطلب تہ ڪامران پنھنجي هن ٽرينڊ ٻليءَ جي واکاڻ مان ڪونہ پيو ڍاپندو هو هڪ ڏينھن هُو دوست سان گڏ زمين تي گهمڻ ويو جتي هڪ سھو وڻي ويس دوست جي اجازت سان سندس ٻنيءَ تان اهو سھو کڻي آيو، خوب خدمت ڪري انھيءَ کي بہ پيار سان پالڻ لڳو. اهو ڏسي ٻليءَ کي ساڙ ٿيو. جنھن مھل ڪامران موجود ڪونہ هوندو هو. انھيءَ وقت وجهہ ڏسي سھي کي ڊيڄارڻ لاءِ رڙيون ڪري مٿس حملو ڪرڻ جي ڪوشش ۾ رڌل هوندي هئي. ويچارو سھو ننڍيءَ دل وارو ڊڄي وڃي ڪنڊن پاسن ۾ پنھنجي جان بچائيندو هو. سندس دل ۾ هن ٻليءَ کان هڪڙو وڏو خوف پيدا ٿي پيو. سخت گرمين ۾ گهڻي اُس جي ڪري سڀ گهر ڀاتي اندر ڪمرن ۾ پکن هيٺ آرامي هئا. ويچارو سھو پڻ ٻليءَ جي ڊپ ۾ ورانڊي ۾ موجود پيھيءَ تي چڙهي ويھي رهيو. جتي کيس ننڊ اچي وئي. اڱڻ جو در کليل هو. ورانڊي ۾ ڪير بہ ڪونہ هو. هڪ ٿلھو متارو ڪتو گرميءَ ۾ زبان ڪڍندو اچي ورانڊي تائين پھتو جان جو ڏسي تہ ٿلھي ٻلي سامھون ويٺي آهي. ٻليءَ جو تہ ڪُتي کي ڏسي ساھہ ئي سُڪي ويو. سمجهيائين هاڻي تہ فنا ٿي ويس ڊپ سان منھن مان آواز نڪرڻ لڳس مٿي پيھيءَ تي موجود سھي جي اک کلي وئي. هيٺ جو سڄو منظر ڏٺائين تہ هنيون ئي هارجي ويس، ڏٺائين ڪتو ريڙھہ ڪندو ٻليءَ ڏانھن وڌي رهيو آهي پھرين تہ دل ۾ خوش ٿيو تہ سٺو ٿيو اها نخريلي ٻلي لائق ئي انھيءَ جي آهي تہ ڪتي جو کاڄ ٿيئي، مون کي بہ سڪون ملي ويندو. وري بہ دل ۾ رحم آيس تہ خير آهي، جھڙي بہ آهي مون سان گڏ هن گهر ۾ رهي ٿي منھنجي تہ ساٿي آهي. آئون هرو ڀرو ڇو سندس جي مرڻ ۾ خوش ٿيان. مون کي تہ پاڻ انھيءَ جي مدد ڪرڻ گهرجي متان کيس منھنجي لاءِ بہ حيا ٿيئي. اهو خيال ڪري پنھنجي چئو طرف نظر وڌائين تہ هڪڙو خالي اٽي جو وڏو دٻو پيو هو کڻي ان کي پوريءَ طاقت سان هيٺ اڇليائين تہ تمام وڏو ٺڪاءُ ٿيو ۽ اهو زور سان اچي ڪُتي مٿان ڪريو ڪتو هن اوچتيءَ مصيبت سان ايترو تہ وائڙو ٿي ويو، جو ٻليءَ جو شڪار ڇڏي اٿي ڀڳو.
تيستائين ٻليءَ جي نظر بہ مٿي ويٺل سھي تي پئي جو سندس ئي ڊپ ۾ مٿي وڃي ويھندو هو. ٻليءَ کي پنھنجي خراب سلوڪ جو احساس ٿيو ۽ سھي کي هيٺ اچڻ جي صلاح ڪري، کانئس معافي گهري پنھنجا بسڪيٽ کارايائين. ان ڏينھن کان پوءِ ٻنھي ۾ پڪي دوستي ٿي وئي.

ٻاراڻو ادب

پوپٽ ۽ گلاب