ٻه اکر عرض
اسانجي مرشد سڳوري حضرت نصير محمد صاحب فقير صوفي القادري 16 ڊسمبر 1960ع جي وصال ڪيواٽڪل 1958ع ڌاري مونکي اچي رايو پيو جو سڄيءَ سنگت کان سندن خط ڪٺا ڪري انهن مان چونڊ ڪري ڌار ڌار وِن تي مضمون ٺاهيم. جهڙو مرشد، نام وغيره جن جي يادداشت اڳيان ڏنل آهي. مالڪن پنهنجي مهرباني سان اهو به رايو دل ۾ وڌو جو بيتن جو ڪتاب الڳ ٺاهيم.
1959ع ۾ جڏهن درگاه شريف تي ويس ته سڀ مضمون سائين جن کي پڙهي ٻڌايم ۽ پاڻ نوازش فرمائي ڪيتريون سمجهاڻيون ڏنائون. هڪ ڏينهن جي ڳالهه آهي شام جو 5 بجي ڌاري پاڻ اچي ويٺا ته مون به ڪيو مضمونن جو ڪتاب پڙهڻ شروع. جڏهن پورو ڪيم ته کڻي فرمايائون ته روپا ٻچو ايترو نه ڳالهرايو آئيني جو اصل سهڪوئي بند ٿي ويو آهي. ڪتاب جي ڇپائڻ جي به خوشي سان اجازت ڏنائون.
پوءِ کنيم بيتن جو ڪتاب جو بيت ته گهڻي قدر سمجهه ۾ نٿي آيم. بس اڃا هڪ ٻه بيت پڇم ته ئي ڪين ته فرمايائون ته ٻچو بيت کڻي ڇڏ! اصلئي من تان سڄو بار ئي لهي ويو. دائمان دلجاءِ ٿي. تڏهن کان وٺي مان بيتن جي پٺيان وقت نه وڃائندو آهيان.
جيتوڻيڪ سندن حڪم موجب هن ڪتاب ڇپائڻ جو خيال گهڻو اڳي هو پر اتفاق ائين بڻيو جو 1972ع ۾ پهريون صوفي سونهون تيار ڪري ڇپايوسين. تنهن وچ ۾ هندستان ۽ پاڪستان جي وچ ۾ آمد رفت به بند ٿي پيئي ۽ اسان جو شوق به البت ويجهڙائي ۾ جڏهن درگاه شريف تي ويس ته هر روز نيم ڪري ڇڏيم ته پرين صبح جو وڃي هن هٿ لکيل ڪتاب ٿلهي تي سائين ارشاد علي صاحبن ۽ سائين علي گلاب صاحبن جي اڳيان پڙهندو هوس. ۽ پوءِ وري سائين حسن بخش صاحبن وٽ سائين علي گل صاحب پنهنجي سر پڙهندا هئا.۽ ڪيترائي ڀيرا سائين ساڻن به ڪتاب جي باري ۾ ڳالهه ٻولهه ٿي. سڀني صاحبن ڏاڍو شوق ڏيکاريو ته ڪتاب جلد ئي ڇپائجي جو پوين لاءِ هڪ ناياب تحفو ٿيندو.
سائينجن جي نصيحت هدايت جا ڪيترائي گفتا ڪتاب ۾ وري وري ٿا اچن ان باري ۾ به درگاهه شريف فيصلو ٿيو ته اهي ڄڻڪ من کي مترڪا ٿا لڳن. جيئن سائينجن جي فرمان موجب هدايت به آخر وڃي پتي تي پوي ۽ اثر ڪري.
پنهنجو لنگ پالي، سمجهه ۽ همت بخشي پنهنجي نصيحت هدايت وشيه وار صورت ۾ لکائي اٿن تنهن لاءِ سندن لک لائق مون ۾ سندن شڪر ادا ڪرڻ جي نه لائقي نه توفيق!
پڇاڙيءَ ۾ وري به کين اهو عرض آهي ته شل سندن نوازش سان هرڪو پانڌيئڙو ڪتاب پڙهي. روحاني راحت حاصل ڪري ۽ معرفت جي ميدان ۾ وک اڳڀري وڌائي. آمين
روپو ريجومل ڪرپالاڻي