ٻـــه اکـــر
اهڙي جاکوڙي جوانن مان اويس ڀُٽو جو نالو نه کڻڻ سندس زيادتي ٿيندي.
اويس منهنجي انهن محنتي ۽ هوشيار شاگردن مان هڪ آهي جن شاگرديءَ واري دؤر ۾ نصابي سرگرمين سان گڏوگڏ ادبي فيلڊ ۾ به نمايان ڪردار ادا ڪيو آهي، هو جڏهن مون وٽ نائون ڪلاس پڙهندو هو ته هن جا ڪلاس فيلو هن جي لکڻين تي ريس ڪندا هئا، ڇو ته ٻاراڻي ادب لاءِ سنڌ مان نڪرندڙ ماهوار رسالا جهڙوڪ: ساٿي، گلڙا، گل ڦل وغيره مختلف ٽاپڪس تي هن جا مضمون ۽ ڪهاڻيون شايع ڪندا رهندا هئا.
ان کان علاوه اسڪول ۾ ٿيندڙ تقريري مقابلا ۽ ڪوئز ڪامپيٽيلشن وغيره ۾ به هميشه سوڀ ماڻيندو هو، اڄ اهو محنتي نوجوان پنهنجن تجربن ۽ مشاهدن جي بنياد تي هڪ ڪهاڻين جو ڪتاب لکي ڪهاڻيڪارن جي قطار ۾ شامل ٿي ويو آهي.
انسان جي زندگيءَ ۾ کوڙ سارا لاها چاڙها، ڏک، سک ايندا رهندا آهن ۽ هو بيشمار واقعات ۽ تجربن مان گذرندو آهي، اهڙي انسانن مان ڪو حساس دل انسان ڏيهه اندر ڏاڍ ۽ ڏهڪاءُ ڏسي پنهنجن ۽ پراون دردن جو اکين ڏٺو شاهد بڻجي شاعريءَ جي روپ ۾ داد رسيءَ لاءِ دانهون ڪندو آهي ته ڪڏهن وري نثر جي مختلف صنفن ۾ حقيقت جو اظهار ڪندو آهي پر اويس ڀُٽو نثر جي ڪيترن ئي قسمن مان ڪهاڻيءَ کي پسند ڪندي پنهنجي ڪهاڻين ۾ ظلم، ستم ۽ براين کي بدنام ڪندي سڄو منظر ڏيکاريو آهي، جيڪو اسان جي سماج ۾ صدين کان وٺي ناسور بڻجي چڪو آهي، اميد ڪجي ٿي ته هي ڪتاب ظالم آڏو ڍال بڻجي مظلومن جي مدد ڪندو ۽ معاشري مان براين کي ختم ڪرڻ لاءِ مددگار ثابت ٿيندو آمين.
[b]گل حسن ”گل“ ملڪ
[/b] سنڌ سگهڙ سنگت
لوڪ ادب ويلفيئر تنظيم (سلات)