تاريخ، فلسفو ۽ سياست

انسان ۽ عشق

انسان ۽ انسانيت تي عشق جي اثرن جو تواريخي، سماجياتي، حياتياتي ۽ ذاتياتي مطالعي بابت عظيم عالمي اسڪالر ڊاڪٽر علي شريعتي جي شاهڪار ڪتاب جو ترجمو آھي جنهن جو سنڌيڪار نديم گل عباسي آھي.
Title Cover of book انسان ۽ عشق

پبلشر نوٽ

انسان، الھامي ڪتابن کان وٺي فيلسوفن، ڏاهَن، عالمن ۽ صوفين جي ڪتابن جو محور رهيو آهي. ان سڄي مطالعي کي سامهون رکي وڏي اعتماد سان چئي سگهجي ٿو ته، قرآن جو انسان جي متعلق نقطئه نظر سڀ کان مٿاهون آهي. قرآن چواڻي انسان ڌرتيءَ تي الله جو نائب آهي ۽ کيس ڌرتيءَ تي اها نيابت ذميواريءَ سان نباهڻي آهي. پر ان نباهه ۾ هو پاڻ کي تخليقي طرح وديعت ڪيل سڀني خوبين کي اختيار ڪري ۽ خامين کان بچائي ئي ايئن ڪري سگهي ٿو. جيڪا ڳالهه سندس فلاح ۽ سعادت جو ڪارڻ بڻبي. انسان جي انهيءَ نيابت واري ڪردار جي ادائگيءَ لاءِ حضرت محمد ﷺ چيو هو ته، ”تخلَقوا با خلاق الله“ پاڻ ۾ الله جا ڳُڻ پيدا ڪريو. ان ڳالهه کي سنڌ جي صوفي سرمست هنن لفظن ۾ ورجايو هو ته: ”ايجها ڪم ڪريجي، جنهن وچ الله آپ بڻيجي.“
انسان جي انهيءَ ذميواري نڀاهڻ ۾ هن جي ”انائيت“ يا ”مان“ رڪاوٽ بڻبي رهي آهي. پيدائشي طرح هو ان ”مان“ جي جبريت ۾ قيد آهي، ان قيد مان نڪرڻ جو انسان لاءِ صرف هڪ ئي رستو آهي. اهو ”عشق“ آهي جنهن جي سنڌ جي صوفين به صدين کان وٺي هتي اپٽار ڪئي آهي. بد قسمتيءَ سان سنڌ جي صوفين جيترا اسان مان ”مان“ ختم ڪرڻ جا جتن ڪيا، اوترو ئي اسان نرڄا ٿي ”مان“ جا غلام بڻيا ويٺا آهيون. هينئر اسان جي سنڌ جا تعليم ۽ ادب کان وٺي سياسيات ۽ سماجيات تائين سڀني شعبن جا ماڻهو انهيءَ روڳ ۾ ورتل آهن ۽ نجات جو ڪو اونو ڪونهي.
هي ڪتاب ان بيٺل پاڻيءَ ۾ هڪ پٿر اڇلڻ جي ڪوشش آهي. جيئن ته اسان جو نالي ماتر دانشور ۽ ڏاهو انهيءَ ”مان“ جو وڌيڪ شڪار آهي، انهيءَ ڪري ان ”مان“ جي خاتمي لاءِ هي دانشوراڻو استدلال اسان کي اميد آهي ته، وقتائتو ۽ ڪارائتو ثابت ٿيندو.


نور احمد ميمڻ
چيئرمين
سنڌيڪا اڪيڊمي