جهاز جو طوفان ۾ ڦاسڻ
هاڻي مٿي ذڪر ڪيل ڏاڙهيءَ وارو ٻيو ڪو نه پر ڪيوبا جو فيڊل ڪاسترو آهي ۽ سندس پاڙو ــ ٽرينڊاڊ؛ ٽباگو ۽ جئميڪا وغيره.
.......................................................
ڪيوبا ۾ اسان جي جهاز جو هڪ ڊيزل مڪينڪ هيئر ڪٽ ڪرائي آيو. حجام اهڙي ته ڪريوڪَٽ ٺاهيس جو خَط (Side Burns) ته ڪتري ڇڏيائينس، پر چؤڌاري ڪنن کان به مٿي پاڪيءَ سان لسو ڪري ڇڏيس.
ڪئپٽن به کيس ڏسي يڪدم محسوس ڪيو. ٻئي ڏينهن مون کي کلي چيائين: ”يار آهي ته خير تنهنجو ڊيزل مڪينڪ مٿي تي پتيلو رکيو پيو هلي.....؟“
.......................................................
ساسيبو (جپان) بندرگاهه کان نڪتاسين ته موسم بهتر هئي، سو پائلٽ کي گھرائي جپان جي اندرين سمنڊ مان لنگھڻ بدرران ڪيوشو ۽ شڪاگو ٻيٽن جي وچ مان لنگھي ٽوڪيو ٿي وياسين. نڄاڻ ريڊيو آفيسر ڪا موسم جي رپورٽ غلط ورتي هئي. سو جهڙو شمنو سيڪي واري پل ٽپي کلئي سمنڊ ۾ آياسين ته طوفان اچي جهاز کي ڪڏايو. تازو جهاز جي ڊراءِ ڊاڪنگ ڪرائي آيا هئاسين سو بنهه خالي ۽ هلڪو هو. اڃا هاڻ ڀرجڻ لاءِ پهرين بندرگاهه ٽوڪيو ڏانهن وڃي رهيا هئاسين. خالي هجڻ ڪري ويتر گھڻو اٿلي پٿلي رهيو هو ۽ جهاز جي پٺ، پروپيلر (پکي) سميت پاڻيءَ کان ٻاهر نڪري ٿي آئي ۽ پکو پاڻيءَ ۾ نه لڳڻ ڪري جهاز اڳتي وڌيو ئي ڪونه ٿي.
بمگو چئنل مان نڪرڻ کان پوءِ ته جهاز هيڪاندو هٿن مان پئي ويو. ٽائفون اهڙو سخت قسم جو، جو جهاز کي جيتري به رفتار ڏيون ڪجھه فرق نه پيو پوي. ماڳهين سامهون کان لڳندڙ طوفان جهاز کي پٺتي ۽ پاسن ڏي ڌڪيو پئي ويو.
آخر فيصلو اهو ٿيو ته جيڪي ٿيو، سو ٿيو. هاڻي اڳتي اوڙاهه ۾ پاڻ کي اٽڪائڻ بدران اتي ئي توسا ـ بي Tosa-Bay جي ڪنڊ پاسي ۾، ڪنهن آڏ ۾ لڪي طوفان کان پناهه وٺجي، نه ته اڄ جهاز ٻڏندو ۽ جي بچيو ته به نقصان ضرور ٿيندس. ٻنهي حالتن ۾ انشورنس وارن کان ”خراب موسم“ جا Damage وصول ڪرڻ وقت ظاهر آهي هو به چوندا، ته ”انڌا هئائو ڇا جو ههڙي حال ۾ ۽ ههڙي موسم ڏسي ڇو اڳتي لاءِ ڪوچ ڪيانوَ؟.“
نيٺ اهڙي جڳهه ڳولڻ لڳاسين، جتي لنگر اڇلڻ سان هيٺ سمنڊ جي تري ۾ اهو چڱيءَ طرح کُپي وڃي ۽ هنڌ اهڙو جابلو نه هجي، جو لهر سان گڏ لنگر ٻاهر نڪري اچي ۽ جهاز ڪنهن ٽڪريءَ سان وڃي لڳي. آخر الله الله ڪري هڪ هنڌ ڪجھه چڱيرو لڳو ۽ بسم اللـه ڪري لنگر ڪيرايوسين. پر جهاز جي حالت اها جيئن نئلو پاڏو ڪليءَ مان رسو ڇنائڻ جي ڪوشش ڪري.
خير اسان ته پنهنجي حساب سان مطمئن هئاسين. نڄاڻ اسان جي ڀرسان ڪو وڏو شاهي آفت جيڏو آئل ٽئنڪر به بيٺو هو. سندس جنريٽر ڪي بند هئا، سو اوندهه ڪانڀار ڪيو بيٺو هو. اوچتو جو بتيون ٻريون ته وائڙا ٿي وياسين. (سندس انجڻ خراب ٿي پئي هئي ۽ مرمت هلي رهي هئي. اوچتو صحيح ٿي ويو ۽ جنريٽر هليا ته بتيون ٻري ويون.) هاڻ ڪجي سو ڪجي ڇا. ايترو ويجھو هڪ ٻئي جي ڀر ۾ بيهڻ، سو به هڪ ٽئنڪر جي، معنى ”آ ڍور مونکي سڱُ هڻ“، وارو حساب ٿيو ۽ اصول مطابق اسان هن جي ڀر ۾ آياسين. اصول مطابق ماٺي سمنڊ ۾ به اهڙي آفت جهڙي جهاز جي بر ۾ بيهڻ نه کپي. هن وقت ته طوفان لڳي رهيو هو ۽ سمنڊ جي ڇتائي به ڏسڻ وٽان هئي. هاڻ لنگر کڻي وري ڪيڏانهن ڀٽڪجي. مس مس ته ڪا سڻائي جاءِ ملي هئي.
آخر ڪپتان کي آئڊيا آئي سو وائرليس V.H.F ذريعي ٽئنڪر جي ڪئپٽن کي ڪوڙ ڪري چيائين: ”اسان جو ڪارگو شفٽ ٿي پيو آهي.“
ڪئپٽن جو اهو چوڻ ۽ هو درويش لنگر کڻي اٿي روانو ٿيو.
سمجھه ۾ نه آيو ته هو اسان سان همدردي ڪري هليو ويو ۽ سخت طوفان ۾ ٻي ڪا لڪڻ جي جاءِ وڃي ڳولهيائين يا شايد جنريٽر صحيح ٿيڻ جو انتظار ڪري رهيو هو ۽ جيئن ئي صحيح ٿيا ته اٿي هليا.
.......................................................