ڊاڪٽر برڪت ۽ چنڊ جا مختلف روپ
سنڌي ادب جو بنياد پڻ نظم سان لاڳاپيل آهي جنهن ۾ لوڪ ۽ ڪلاسيڪل شاعريءَ کان جديد شاعريءَ جي سفر تائين اسان جي ڪيترن شاعرن جو اڻ مُلھ پورهيو شامل آهي. جن سنڌي شعر ۾ رنگيني ۽ اثر آفرينيءَ وارو شعر پيش ڪيو آهي ۽ ان ۾ سنڌي سماج جي نفسيات، ماحول، ويچار، مزاج، تهذيب، تاريخ، اٿي ويٺي ۽ رهڻيءَ ڪهڻيءَ جا عڪس چٽيا آهن. سنڌي شاعرن لفظن کي ترتيب ۽ سونهن ڏيندي حياتيءَ جا روپ جيئن اميد، نااميدي، خوشي، غم، وصال، وڇوڙا، رنج، راحتون، وفائون، بيوفايون، مجبوريون، مفلسيون، محبتون، نفرتون، واقعا، جذبا ۽ احساس محرڪ بنائي پنهنجون قلبي پيڙائون پڙهندڙن جي اڳيان پيش ڪيون آهن.
ڊاڪٽر برڪت ملڪ جو شمار سنڌي ادب جي اهڙن شاعرن ۾ ٿيئي ٿو جنهن هڪ دفعو قلم هٿ ۾ کڻڻ کان پوءِ ان سان ناتو نڀائڻ جي هر ممڪن ڪوشش ڪئي آهي. شاعريءَ ۾ خاص طور هن جديد شاعريءَ جي اهم صنف غزل کي فوقيت ڏني آهي. سندس شعر بي ساختہ، سادو ۽ شاعراڻي ترنم وارو آهي.
ڊاڪٽر برڪت جو پهريون ڪتاب ”چنڊ پيو چونڪي ڏي“ آهي ۽ پوءِ ”چنڊ چهري مٿان“، ”چنڊ چمڪي وارن ۾“، ”چنڊ چوريو چنگ“ ۽ ٻيا ڪتاب آهن. سندس ڪتابن جا عنوان، ٽائيٽل، ڇپائي ۽ سونهن ۽ سوڀيا ڏسڻ وٽان آهي. ڪتابن ۾ ڪيترين ئي شخصيتن جا سندس ڪتابن تي لکيل مهاڳ ۽ رايا ڄاڻائين ٿا تہ هو پنهنجي ڪم ۾ محنت ڪندڙ آهي.
ڊاڪٽر برڪت جي هر ڪتاب جي شروعات سچي ڌڻيءَ جي ساراھ ۽ محمد مصطفىٰ ﷺ جن جي نالي سان ٿيل آهي. جيئن چنڊ چمڪي وارن ۾، جي شروع ۾ لکي ٿو تہ،
تنهنجي قدرت مان وڏائي، سبحان الله سبحان الله،
رحمت سڀ تي تو وسائي، سبحان الله سبحان الله،
تنهنجي ذات بلند ۽ بـالا، تـنهـنـجـو شـان دنـيـا ۾ اعـلـىٰ،
هر ڪنهن جي تو آس اگھائي، سبحان الله سبحان الله.
”چنڊ چوريو چنگ“، ۾ مٺي مرسل جي واکاڻ ڪندي لکي ٿو تہ،
سهـڻـا نـبـي سـڳـورا، افـضـل آ شـان تـنهـنـجـو،
مالڪ ڪيو مٿانهون، سڀ کان تہ مان تنهنجو.
امام حسين عليہ السلام سان پنهنجي محبت ۽ عقيدت جو اظهار ”چنڊ چهري مٿان“، ڪتاب ۾ هن ريت ڪري ٿو،
سجدي ۾ سر ڪٽائڻ، منظر اهو ڇا هوندو،
پرکي ڪوئي نہ سگهيو، ولايت حسين جي.
سر ٻچن سوڌو ڏيئي، ميدان ويو ملهائي،
ڇا صبر ۽ سخا آ، شـجـاعـت حـسـيـن جـي.
ڊاڪٽر برڪت جي شاعريءَ ۾ سنڌي غزل پنهنجي پوري آب و تاب سان موجود آهي. جيئن تہ جديد غزل کي فقط حسن ۽ عشق جا موضوع نہ آهن جيڪڏهن اسان غزل جي باني خليفي گل محمد گل جو ديوان ڏسون يا قادرالڪلام مرزا قليچ بيگ ۽ مير سانگي (غزل جا شهنشاھ شاعر)، جي غزلن جا موضوع ڏسون تہ منجھن موضوعن جي حوالي سان وڏي وسعت ڏسڻ ۾ ايندي. هنن حياتيءَ جي مختلف روين کي غزلن ۾ سمايو آهي. ڊاڪٽر برڪت پڻ ڪي موضوع آندا آهن جيئن ظلم جي زيادتيءَ تي چوي ٿو تہ،
ظلم بي انتها برڪت ٿيو معـصـوم مـاڻـهـن تـي،
خدا جو قهر پوي تنهن تي اٿي جنهن باھ آ ٻاري.
سندس فن انشاء الله وڌيڪ ترقي ڪندو ۽ هُو اڃان بہ موضوعن جي وسعت سان شاعريءَ جي مختلف صنفن ۾ لکي پڙهندڙن جي اڳيان پيش ڪندو.